محمدعلی رضایی - دانشجوی دکتری حقوق محیط زیست دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران
سحر زارعی - دانشجوی دکتری حقوق محیط زیست دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران
یلدا خلعتبری - دانشجوی دکتری حقوق محیط زیست دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران

در سالهای اخیر در کشور ما هجوم فزآینده ریزگردها در کنار رشد جمعیت انسانی و متقارن و متعاقب آن تولید و بالتبع تردد وسایل نقلیه موتوری عمدتا غیر استاندارد آلودگی هوا را نه در قامت یک مشکل بلکه در کسوت یک معضل لاینحل فراروی تصمیم سازان، تصمیم گیران و صد البته شهروندان قرار داده است. در کنار اتخاذ تدابیر خردمندانه مدیریتی، وضع قوانین موضوعه به نحوی که متضمن توقف فعالیت های آلاینده و در نهایت تبیین مکانیزم هایی که جبران خسارت های زیست محیطی را قانون انگاری کند، نوعا کاهش این آلاینده ها که در حقیقت تهدید کننده سلامت و بهداشت عمومی است را به ارمغان خواهد آورد. در حوزه آلودگی هوا قوانین موضوعه موجود یا تناسبی شایسته با حجم خسارتهای وارده را ندارد و یا اینکه در قلمرو سرزمینی فاقد وصف بازدارندگی و ارعابی هستند. احیای اصول معطل مانده قانون اساسی موضوع فصل سوم در کنار مطابقت قوانین خاص مرتبط با تقویم سیاسی کشور ما و هم چنین تاسی از اصول جهانشمولی همانند حق به محیط زیست در کنار استفاده از نظریات متخصصین و ارشادات راهبردی سازمان های مردم نهاد توام با بسترسازی مناسب جهت همکاریهای بین المللی می تواند اقداماتی بهنگام جهت توقف وضعیت موجود در کوتاه مدت و کنترل تمام عیار این آلاینده مهلک سلامت و بهداشت عمومی در درازمدت باشد.

آلودگی، آلودگی هوا، حق بر محیط زیست سالم، قوانین ملی، حقوق محیط زیست