بشرا ناصری - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات ایلام
نازنین نصراللهی - استادیار گروه معماری دانشگاه ایلام
بهزاد وثیق - استادیار دانشگاه صنعتی جندی شاپور دزفول
سیاوش آبنار - فارغ التحصیل کارشناسی ارشد حقوق خصوصی دانشگاه تربیت مدرس

دراین مقاله به بررسی رابطه قاعده فقهی لاضررولاضرار بامعماری سبز پرداخته میشود روش تحقیق مبتنی برروش توصیفی تحلیلی میباشد و اطلاعات نیز ازطریق مطالعات کتابخانه ای گرداوری شده است درپایان با استخراج اصول کلی قاعده لاضررولاضرار و بیان ارتباط میان آن و معماری سبز به نتایج زیردست یافته ایم که داشتن محیط زیست سالم زمینه سازت وسعه و پیشرفته هرجامعه است یکی ازمنهیات مهم لطمه زدن به ثروتهای عمومی است لذا باید ازچنین اعمالی نهی و جلوگیری نمود و به تعبیرقران کریم ازفتنه ای که تنها دامن ستمکارانرا نمیگیرد ترسید یکی ازکارهای ضروری که باید دررابطه با معماری و شهرسازی اسلامی صورت گیرد انطباق مقررات و ضوابط جاری معماری و شهرسازی باقاعده لاضرر است معماری سبز را به خاطر دوستی با محیط زیست و نداشتن مشکلات زیست محطی تطابق با اقلیم استفاده ازراه کارهای بومی و بوم شناختی درطراحی معماری و ... میتوان مطابق با قاعده لاضرر دانست و آن را نوعی معماری اسلامی یا به عبارت کاملتر دینی به حساب آورد دراین مقاله برانیم تا بگوییم که چگونهدین اسلام میتواندانسانهارا درمواجهه بامعضلات زیست محیطی هدایت کند

قاعده لاضرر ، معماری سبز ، محیط زیست