سیدمحمد میرحسینی - دانشجوی کارشناسی ارشد زمین شناسی دانشگاه شهید باهنر کرمان
محمدعلی شهابی - دانشجوی کارشناسی ارشد زمین شناسی دانشگاه شهید باهنر کرمان
زهرا عابدپور - دانشجوی کارشناسی ارشد زمین شناسی دانشگاه شاهرود
خلیل ابراهیمی - دانشجوی کارشناسی ارشد زیست شناسی زیست شناسی دانشگاه شهید باهنر کرمان

بخشهای وسیعی از زمین در سراسر دنیا از جمله در ایران ،در نتیجه فعالیتهای انسانی از قبیل معدنکاری بصورت بایر و غیر بارور درآمده اند. به هم خوردگی خاک در مقیاس بزرگ طی عملیات معدنکاری و نگرانی های مربوط به اثرات زیست محیطی این فعالیتها موجبات رشد روشهای احیاء اکوسیستم های طبیعی به هم خورده ، طی معدن کاری را فراهم نموده است .یکی از این روش ها ،روش اکولوژیکی می باشد .این مقاله جنبه های اکولوژیکی احیاء خاکهای مناطق معدنکاری را مرور خواهد کرد ؛ که در آنها تاکید ویژه بر حفظ یک گیاه است که در دراز مدت در محیطهای سمی معدنی دوام می آورد. خاکهای مناطق معدنکاری فلزی ، زیستگاههای انسان زادی هستندکه بسیار ناپایدار بوده و می توانند منبع آلودگی هوا وآب باشند.ایجاد یک پوشش گیاهی جهت تثبیت این مناطق فاقد گیاه ونیز جهت کاهش مسایل آلودگی ضروری بنظر می رسد. برای برطرف نمودن خواص مضر فیزیکی و شیمیایی محل های معدنکاری ، انتخاب گیاه مناسب بسیار مهم خواهد بود. تثبیت توسط گیاه واستخراج توسط گیاه دو روش معمول تصفیه گیاهی خاکهای آلوده فلزی می باشند. که بترتیب برای تثبیت خاکهای سمی معدنی وجدا کردن فلزات سمی از خاک بکار می روند. در این بررسی برخی روشهای اکولوژیکی برای احیاء وبازسازی خاکهای تخریب شده معدنی در ایران پیشنهاد شده است.

احیاء خاکهای معدنی، آلودگی فلزی،تثبیت گیاهی ،استخراج گیاهی