عصمت احمدی رکن آبادی - دانشجوی ارشد رشته زبان و ادبیات فارسی

اندیشه های عرفانی در اکثر غزلیات و در بعضی از اشعار دیگر ریاضی مندرجاست. عشق و محبت، وفا، غم، حسن، می و میخانه، بت، شاهد و مفاهیمی مترادف باآنها که در سرودههای وی موج می زند، درواقع همه ستون های ثابت و محکمی هستکه عرفان ایران چون کوهی استوار بر آن استقرار دارد.در اشعار ریاضی به ویژه در غزلها، مخاطب شاعر اکثراً تو، او، دوست، شاهد،معشوق ازل، زیبای ازل و شاهد غیب است که شاهد مانند عاشقی شیفته، هجرانکشیده و دردمند به زبان دل با او گفتگوها دارد و از زیبایی ها و دلربایی ها، عشوه گری هاو طنازی ها و حسن او سخن می گوید.

عرفان، حسن، می، شاهد، عشق، ریاضی