شراره محمدی - کارشناس ارشد تحقیقات آموزشی دانشگاه سیستان و بلوچستان
سهیلا جلیلیان - کارشناس ارشد تحقیقات آموزشی دانشگاه شهید چمران اهواز
فاطمه مشهدی عباس - کارشناس ارشد مدیریت آموزشی دانشگاه سیستان و بلوچستان
ناصر ریگی - کارشناسی ارشد مدیریت اجرایی موسسه تحقیقات و آموزش مدیریت ( وابسته به وزارت نیرو)

آموزش ضمن خدمت عبارت است از بهبود نظام دار و مداوم مستخدمین از نظر دانش، مهارت ها و رفتارهایی که به رفاه آنان و سازمان محل خدمتشان کمک کند. در این راستا پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی آموزشهای ضمن خدمت کارکنان بر کارایی شغلی نیروی انسانی انجام شده است. نمونه آماری این پژوهش مدیران و سرپرستان واحد را تشکیل می دادند، که به شیوه نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. روش تحقیق توصیفی از نوع زمینه یابی است. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه به شیوه بسته پاسخ با طیف لیکرت بوده است. پس از گردآوری داده ها به منظور تجزیه و تحلیل داده ها به منظور تجزیه و تحلیل داده های تحقیق از روشهای آمار توصیفی و استنباطی )ضریب همبستگی پیرسون، آزمون مجذور کای دو، t دو گروه مستقل و تحلیل واریانس یکراهه استفاده شد. بین میانگین نمرات کارایی، رضایت شغلی، مهارت شغلی و توانمندیشغلی با سن، تحصیلات، و سابقه کار رابهه آماری مننی داری وجود نداشت. همننین نمره کارایی با رضایت شغلی، مهارت شغلی و توانمندی شغلی رابهه مثبت و مننی داری داشت (p>0/001). از دید کارکنان دوره های آموزش ضمن خدمت موجب ارتقا سطح کارایی کارکنان می شود. لازم است در اموزش ضمن خدمت، علاوه بر توجه به ارتقای مهارت و کارایی شغلی، بررسی ویژگی های شخصیتی و تقویت فرهنگ سازمانی آنان نیز مورد توجه قرار گیرد.

اثر بخشی، آموزش ضمن خدمت کارکنان، کارایی، رضایت شغلی