نگار آهوخش - کارشناسی ارشد تکنولوژی
سیدرسول عمادی - عضوهیئت علمی دانشگاه بوعلی سینای همدان

هدف از پژوهش حاضر بررسی وضعیت مشغولیت تحصیلی دانش آموزان دختر در دوره اول متوسطه به روش مطالعه از نوع شبه آزمایشی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر پایه هفتم دوره اول متوسطه ناحیه یک شهر همدان بود؛که از این دانش آموزان به صورت نمونه گیری تصادفی تعداد 56 نفر از یک مدرسه به دلیل داشتن شرایط مورد نظر از جامعه انتخاب شدند و در دو گروه 28 نفری آزمایش و کنترل قرار گرفتند. سپس گروه آزمایش به مدت 1 ماه در 8 جلسه در معرض آموزش به روش ترکیبی قرار گرفت. در حالی که گروه دیگر تنها با روش معمول تحت آموزش قرار داشت. جهت گردآوری داده های مورد نیاز از پرسشنامه استاندارد مشغولیت تحصیلی تینو ( 2009 ) استفاده شد. برای به دست آوردن روایی پرسشنامه از روش محتوایی و صوری استفاده شد و ضریب پایایی نیز از طریق آلفای کرونباخ 0/96 برآورد گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روشهای آمار توصیفی و آمار استنباطی؛ همچون آزمون کالموگروف- اسمیرونوف، آزمون t برای گروههای مستقل استفاده شد. نتایج نشان داد: میزان افزایش مشغولیت تحصیلی دانش آموزانی که با روش ترکیبی آموزش دیده اند، بیشتر از دانش آموزانی است که با روش متداول آموزش دیده اند، لذا تاثیر آموزش به شیوه ترکیبی بر مشغولیت تحصیلی دانش آموزان بیشتر از شیوه متداول است.

مشغولیت تحصیلی، آموزش به شیوه متداول، آموزش به شیوه ترکیبی، دانش آموزان دختر دوره اول متوسطه