بهزاد آزادبخت - دانشجوی دکترای فیزیولوژی ورزشی، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد بروجرد، دانشگاه آزاد اسلامی، بروجرد، ایران.

اختلال توجه در کودکان کم توان ذهنی سبب می شود آنان را از یادگیری مهارت ها با سرعت افراد طبیعی باز دارد. هدف از اجرای پژوهش حاضر بررسی اثربخشی تحریکات وستیبولار بر توجه پایدار کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر است این پژوهش کاربردیست و به لحاظ ماهیت اجرا نیمه تجربی، با طرح پیش آزمون و پس آزمون. 12 دانش آموز کم توان ذهنی اموزش پذیر 8 تا 11 ساله دختر مدرسه احیاء 2 شهرستان بروجرد انتخاب و بصورت تصادفی به دو گروه 6 نفره آزمایش و کنترل تقسیم شدند. برای ارزیابی توجه پایدار از نسخه فارسی آزمون عملکرد پیوسته (پایدار)CPT استفاده شد گروه آزمایش به مدت 6 هفته هفته ای 2 جلسه، هر جلسه به مدت 30 دقیقه تحریکات وستیبولار خطی و چرخشی در قالب فعالیتهای مختلف دریافت نمودند. جهت تحلیل داده ها از نرم افزار spssi کمک گرفته شد با سطح معنی داری 0 . 05> p. یافته های این پژوهش نشان داد که تحریکات وستیبولار بر توجه پایدار کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر اثر مثبت داشته است و همچنین نتایج به دست آمده از نظر آماری معنی دار می باشند. توصیه می کرده مداخلات وستیبولار در کنار سایر درمانها و آموزشهای دیگر جهت بهبود عملکرد توجهی این کودکان به کار رود

آموزش پذیر، تحریکات وستیبولار، توجه پایدار، کم توان ذهنی