فاطمه ذبیح اله زاده - کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی ، دانشگاه روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه آزاد تهران جنوب، ایران

ذهن آگاهی به زبان ساده به معنای آگاه بودن از افکار، رفتار، هیجانات و احساسات است و شکل خاصی از توجه به منظور شناخت دقیق و درست از خود، نگرشها، آراء، عقاید، اندیشه ها، هیجانات، تواناییها، مهارتها و کاستیهای خود است. بنابراین هدف پژوهش حاضر اثربخشی درمان مبتنی بر ذهن آگاهی بر کاهش شدت علائم افسردگی، شیدایی، نقص توجه و کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی بود. روش تحقیق این پژوهش نیمه تجربی با نمونه گیری در دسترس و هدفمند و پیش آزمون- پسآزمون بود که 30 بیمار مبتلابه اختلال دوقطبی که در بیمارستان روان پزشکی روزبه تهران((1397-1396 در مرحله بهبود نسبی به سر میبرند انتخاب و در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. آزمودنیها، قبل و بعد از 8 جلسه شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی با فرم کوتاه پرسشنامه ی کیفیت زندگی SF-36)؛ وارو و شریون،(1992 و پرسشنامه کانون توجه (وودی، چامبلس و گلاس، (1997 مورد ارزیابی قرار گرفتند. به منظور بررسی نرمال بودن داده ها از همگنی واریانسها، همگنی شیب های رگرسیون و آزمون لوین، استفاده و داده ها با بیستمین ویرایش نرم افزار SPSS و آزمون تحلیل کوواریانس مورد تحلیل استفاده شده. نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس داده ها نشان داد که درمان شناختی مبتنی بر ذهنآگاهی، موجب بهبود نقص توجه و کیفیت زندگی در گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه اثر دارد.

اختلال دوقطبی، درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی، نقص توجه، کیفیت زندگی