جعفر باقری نژاد - استادیار گروه آموزشی مهندسی صنایع دانشگاه الزهراء

در اقتصاد مبتنی بر دانش، دانشگاه ها علاوه بر ماموریتهای آموزشی تحقیقاتی، ماموریت سوم خود یعنی مشارکت فزاینده تر در نوآوری در فرایند نوآوری و توسعه تکنولوژی را نیز عهده دار گشته اند. بر این اساس شبکه های جدید وابسته به دانگاه هادر حال رشد می باشند و دانشگاه ها با توجه به ظرفیتهایی که بعنوان نهاد تولید و توزیع کننده دانش دارند، بعنوان دانشگاه های کارآفرین نقش اساسی را در نوآوری صنعتی وتوسعه قناوری و در نتیجه اشتغال زایی ایفاء می کنند. در این راستا عصر حاضر شاهد تحولات عظیمی در نظامهای دانشگاهی به منظور همسویی هرچه فزونتر آنها، با فرایند توسعه اقتصادی بومی، منطقه ای و بین المللی می باشد. لذا رویکرد حاکم بر فعالیتهای آموزشی و پژوهش، رویکردی نیازگرا در تمایل با سازمانهای بیرونی دانشگاه می باشد. این تعامل و کنش متقابل محیطهای دانشگاهی با بنگاه های اقتصاید و سازمانهای بیرونی ، چنانچجه سازمان یافته و با مکانیزم های اثر بخش همراه باشد، حاصلی جز اشتغال زایی و بهره وری بیشتر از منابع انسانی و غیر انسانی بدنبال نخواهدداشت. این مقاله قصد دارد ضمن بیان نقشهای جدید و کارآفرین محیطهای دانشگاهی و تشریح تحولات سبکهای تولید دانش و تجارب جهانی، مکانیزمهای اثر بخش در ارتباط با توسعه فعالیتهای دانشگاهی در راستای توسعه فناوری و اشتغال زایی را مطرح می سازد.