رحیم دباغ - عضو هیات علمی موسسه پژوهش و برنامه ریزی آموزش عالی

در حال حاضر مسئله بیکاری بویژه برای جوانان و حتی فارغ التحصیلان دانشگاه ها از معضلات بسیار مهم کشور محسوب می شود و با توجه به محدود بودن توانایی جذب انان در مراکز دولتی راهی جز بکارگماری آنان در بخش خصوصی و خود اشتغالی وجود ندارد. با توجه به اینکه بخش عمده فعالیتهای بخش خصوصی کشور و ایجاد خوداشتغالی ها درکسسب و کارهای کوچک بصورت انواع صنوف تولیدی، خدمات فنی، خدماتی و توزیعی می باشند و بدلیل اینکه فعالیتهای تولیدی و خدمات فنی از فعالیتهای زیر بنایی و اساسی محسوب می شوند، بنابراین این مقاله مسئله اشتغال زایی و توسعه واحدهای صنفی مذکور در سطح کشور و استانی را با تاکید بر دانش آموختگان دانشگاه ها مورد بررسی قرار میدهد. درمقاله علاوه بر اینکه با شاخصهای مختلف آماری، تحولات تعداد و شاغین واحدهای صنفی (تولیدی و خدمات فنی) در طی چهار سال گذشته ازجمله سطوح تحصیلی کارفرمایان واحدهای صنفی تحلیل می شود و همچنین رسته های شغلی صنوف فوق، با بیشترین پتانسیل اشتغال زایی در سطح استانها و کشور مشخص می شود، با روش پیمایشی (پرسشنامه و مصاحبه) از صاحبنظران، کارشناسان مجرب مربوطه و کلیه روسای اتحادیه های صنوف تولیدی و خدمات فنی شهر تهران مسائل و راهکارهای اشتغال زایی آنان بررسی و اولویت بندی انجام می شود. در مجموع چالشها و مسائل مربوط به اشتغال زایی و تحولات آن با تاکید بر تحصیل کردگان دانشگاهی در صنوف از دیدگاه خرد (واحدهای صنفی) و همچنین از دیدگاه کلان (مسئولین و کارشناسان مربوطه) بررسی می شود و در این راستا توان اشتغال زایی و تراکم واحدهای صنفی از نظر تعداد و شاغلین آنها نسبت به جمعیت استانهای کشور (طی سالهای 1372-1382) مورد بررسی قرار می گیرد.

صنوف تولیدی ، فارغ التحصیلان دانشگاه ها ، اشتغالزایی ، خدمات فنی