رضا پیرایش - عضو هیات علمی دانشگاه زنجان ودانشجوی دکتری مدیریت استراتژیک

ما در جهانی بسر می بریم که روند تغییرات وتحولات شتاب چشمگیری بخود گرفته است. تنوع ابزارها و فناوریهای مورد استفاده در جریان زندگی و در عرصه های مختلف اقتصاد و اجتماع روز به روز بیشتر می شود. در شروع قرن 21 بدلیل سه مقوله مهم، رقابت بین شرکتها و ملل قوت و وسعت شدیدی بخود گرفته است. هامل اول آن است که محصولات نوینی (کالا ها و خدمات جدیدی) که ویژگی های بدیع در آنها دیده می شود، جایگزین محصولات قدیمی شده است. عامل دوم آن است که دوره عمر محصولات بدلیل رشدفن آوری و شیوه نوآوری بشدت کوتاه شده است. مثلا در رشته الکترونیک این دوره به کمتر از 6 ماه و در رشته عمران و سازه این دوره به کمتر از 4 سال رسیده است. عامل سوم آنست که بازارهای داخلی جای خود را به بازارهای خارجی و جهانی داده است و بسیاری از شرکت ها در صحنه رقابت، نیازمند حضور فعال در بازارهای جهانی هستند. برای اینکه کشور عزیزمان با محوریت و نظام جمهوری اسلامی بتواند جایگاه و نقش بیش از پیش خود را در این عرضه به جهانیان نشان دهد و جهانیان را به خود جذب نماید و در دور حلقه قدرتمند نظام اسلامی گردآور، نیازمند آنست که برتری و مزیت های رقابتی خویش را در عرصه های مختلف علمی و اقتصادی و اجتماعی به جهانیان بنمایاند. امروزه دیگر مهم این نیست که منابع در کجا و در اختیار کدام کشور است یعنی داشتن منابع اولیه وطبیعی صرفا برای حرکتهای توسعه ملل، مزیت مطلق و منحصر به فرد تلقی نمی شود، بلکه مهم آنست که توانایی در خلق اندیشه هاو ایده ها و محصولات جدید که منجر به ایجاد ارزشهای جدید می شود، در اختیار چه کشوری قرار دارد. کدام کشور است که با تکیه برمنابع انسانی ماهر و متخصص و خلاق و یادگیرنده می تواند این ایده ها را به فعل تبدیل نمای. از اینرو در قرن حاضر صرفا در اختیار داشتن منابع طبعی یک فرصت نیست، بلکه فناوری و تبدیل این ذخایر به محصولات بدیع و نو و برنامه ریزی اقتصادی با محوریت علم و دانش یک مزیت و صلاحیت هسته ای را ایجاد می کند. شناسایی و آگاهی نسبت به قابلیتهای و صلاحیتهای ممتاز (Copetency Core) و سرمایه گذاری بر محوریت دانش و آگاهی، خلق کسب و کارهای جدیدبر اساس نیازها و خواسته های جوامع بشری از عوامل مهم برتری رقابتی در بین کشورها تلقی می شود. لذا با سرمایه گذاری در منابع (بویژه منابع انسانی و خلق دانش و بکارگیری آن در فرایند عمل) می توان مزیتهای رقابتی را درکشورها خلق نمود. با تمرکز بر اقتصاد دانش محور و توسعه آموزش عالی بر اساس نیازهای جدید جامعه بشری و توسعه اشتغال در چنین بخشهایی می توان چشم انداز توسعه کشور را در اقتصاد جهانی هموار نمود. در این مقاله ضمن توجه به اهداف فوق ابتدا به بیان چالشها و مشکلات اشتغال کشور پرداخته، نقش و ویژگی های اقتصادی مبتنی بر دانش تشریح و ویژگی های سازمانهای یادگیرنده که از مشخصه های بارز اقتصادهای توسعه یافته است تشریح و سپس تاثیر برنامه ریزیهای آموزش عالی و توسعه اشتغال جهت پاسخگویی به نیازهای جامعه داخلی و جهانی را مورد تحلیل قرار خواهیم داد. کشورمان با در اختیار داشتن نیروهای جوان و پر انرژی جویای کار می تواند در بازار رقابتی جهانی جایگاه ویژه ای برای خود با تلاش دست اندرکاران و مدیران توانمند کسب نماید بشرطی که به نیروهای متعهد و جوان خود باور داشته و میدان و عرصه را برای شکوفاسازی و فعلیت بخشیدن آنها اماده نماید. انشاا...

آموزش عالی ، توسعه اشتغال ، مزیت رقابت