عالیه سادات کاوه طباطبایی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه فردوسی مشهد، گروه زمین شناسی
رضا موسوی - استاد دانشگاه فردوسی مشهد، گروه زمین شناسی
اسدالله محبوبی - استادیار دانشگاه فردوسی مشهد، گروه زمین شناسی
مهدی نجفی - دانشیار دانشگاه فردوسی مشهد، گروه زمین شناسی

حوزه آبریز در شمال غرب نیشابور و در ارتفاعات جنوبی رشته کوه های بینالود واقع گردیده است. این حوزه از دو سرشاحه اصلی (رودخانه بار و رودخانه طاغون) تغذیه می گردد. رودخانه بار از نوع بریده بریده با بستر شنی محسوب میشود . از نظر زمین شناسی ساختمانی، ناحیه مورد مطالعه ازچین خوردگی ها و گسل های فراوانی تشکیل گردیده است. جنس سنگ ها نیز از تنوع بالایی برخوردار است و سن آنها مزوزوئیک تا عهد حاضر است. به علت شرایط خاص زمین شناسی، آب و هوایی، تکتونیکی انواع مختلف فرسایش، اعم از مکانیکی ، آبی، بادی و نیز حرکنت های توده ای ناحیه مورد مطالعه مشاهده گردیده است. تخریب مکانیکی به صورت واریزه عمدتا در سازندهای صخره ساز منطقه مثل سازند لارو دلیچای وجود دارند. فرسایش آبی که قسمت اعظم فرسایش های منطقه را در بر می گیرد بیشتر در سنگ های نرم مثل مارن، شیل و پادگانه های آبرفتی هستند و شامل فرسایش بارانی، شیاری، آبراهه ای و هزار دره است. اشکال فرسایش بادی نیز به طور متنوعی مانند تخت دیو، اشکال لانه زنبوری (تافونی) در منطقه نمود دارد که بیشتر در قسمت های مرکزی حوزه ومخصوصا در کنگلومرا و ماسه سنگ های ائوسن گسترش دارند. حرکت های توده ای عمدتا در دامنه هایی پر شیب از رسوبات سست به دو صورت لغزش های قدیمی و فعال و همچنین حرکت توده های سنگی مشاهده می شود. لغزش های عهد حاضر عمدتا در قسمت های میانی و جنوبی حوزه قرار دارند.

فرسایش آبی ، لغزش ، فرسایش بادی ، حوزه بار نیشابور