ناصر اتفاق

پژوهش حاضر با روش طولی و به منظور جانمایی شغلی منابع انسانی در یک مجموعه، طرح ریزی و به انجام رسید. در این تحقیق 68 نفر از کارکنان یک مؤسسه تولیدی مورد مطالعه و آزمون های روان سنجی قرار گرفتند و نتایج پس از تجزیه و تحلیل به عنوان شاخص های احراز هر شغل مورد استفاده قرار گرفتند. در پی ارزیابی انجام شده تغییرات لازم در مراکز خدمت کارکنان اعمال گردید که از جمله بارزترین نمودهای آن در کوتاه مدت ایجاد رضایتمندی و برقراری تعادل میان واحدهای مختلف سازمان بود. در بحث پیرامون عوامل اساسی مؤثر بر بهره وری، بی شک می توان نیروی انسانی را به عنوان یک عامل مهم و تعیین کننده مورد توجه قرار داد، که کراراً درباره این عنصر حیاتی در عرصه بهره وری و اهمیت آن مطالب بسیاری به نگارش درآمده، و بعضاً برخی از این مطالعات و تحقیقات به عمل آمده در کشور دارای نتایج مثبت و دستاوردهای چشمگیری نیزبوده است. لیکن در این تحقیقات و تجارب همواره عامل انسانی به صورت یک عنصر خام با قابلیت هرگونه انعطاف و توانایی نامحدود در مجموعه تعریف شده است. به گونه ای که با ایجاد تغییر در ساخت نرم افزاری سازمان می توان به تمامی توانش های وی دست یافت و از آن در جهت بهره وری سازی سیستم استفاده نمود. و شاید در مواردی نادر نیز به خود انسان بهمثابه یک سیستم شکل یافته و پویا با ظرفیت های معین پرداخته شده باشد، اما هرگز روش نظام یافته و کاربردی جهت شناسایی، اندازه گیری، گزینش و به کارگیری توانایی های این عامل مهم ارائه نشده است. مقاله حاضر کوششی است به منظور ارائه شیوه هایی برای دستیابی به این اطلاعات و در پی به کارگیری آن در جهت مکان یابی شغلی کارکنان یک سازمان.