علی پایا - مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور و مرکز مطالعات در باره دموکراسی، دانشگاه

هدف اصلی مقاله حاضر برجسته ساختن برخی از آموزه های نظری و عملی است که می توان آنها را از نمونه هایی از طرحهای آینده نگارانه که در یکی دو کشور پیشرفته به انجام رسیده برای سامان بخشیدن بیشتر به فعالییتهای آینده اندیشی در ایران استنتاج کرد. در پیگیری این هدف پس از ذکر مقدمه ای موجز در خصوص چیستی آینده اندیشی و شعبه های وابسته به آن نظیر آینده نگاری، به شماری از جنبه های روش شناسانه در خصوص این حوزه معرفتی اشاره شده و آنگاه تجربه آینده نگاری دو کشور غربی در سالهای اخیر و درسهای آن برای ایران مورد بحث قرار گرفته و در پایان به اختصار هرچه تمامتر پاره ای از نکات در خصوص آیندهء آینده اندیشی در ایران مذکور افتاده است.