علی مبارکی
علی منصوریان
محمدرضا ملک

جمع آوری و استفاده از اطلاعات مکانی مربوط به وضعیت کنونی حادثه درکمترین زمان ممکن از جمله نیازهای اساسی در مدیریت بهینه حوادث می باشد. تحقیقات انجام شده در این زمینه گویای آن است که این امر جز با همکاری سازمانهای درگیر مدیریت حوادث میسر نمی گردد. بعبارتی دیگر هر یک از سازمان های مذکور می بایستی جمع آوری بخشی از اطلاعات مکانی مورد نیاز در مدیریت حوادث را بر عهده گیرند و با به اشتراک گذاری این اطلاعات، ان را در دسترس سایر ارگانهای مسوول قرار دهند. در این راستا (2005) Mansourian نشان داد که زیر ساخت داده مکانی (SDI) و GIS تحت وب، چارچوب مناسبی برای مدیریت اطلاعات مکانی در شرایط بحرانی بوده و با استفاده از این چارچوب مدیریت بحران را می توان بطور قابل ملاحظه ای ارتقاء داده و تسهیل نمود. با توجه به چارچوب SDI مدیریت بحران سیستم اطلاعات مکانی همراه آن را اصطلاحا GIS همراه می نامند، می تواند نقش مهمی در جمع آوری و بهنگام سازی اطلاعات مورد نیاز با توجه به اهیت مساله زمان داشته باشد. GIS همراه همچنین می تواند تصمیم های اخذ شده توسط مامورین امداد درمنطقه رابهبود بخشد. این در حالیست که برای استفاده از فناوری GIS همراه در مدیریت حوادث، لازم است مدل مفهومی SDI مدیریت بحران را بگونه ای توسعه داد که پشتیبان کننده کاربریها و خصوصیات محیط همراه در مدیریت حوادث باشد. در قالب یک پروژه تحقیقاتی، توسعه مدل مفهومی SDI مدیریت بحران و ایجاد یک سیستم GIS همراه نمونه جهت مدیریت بهینه حوادث دردست اجرا می باشد. در این مقاله، اهداف و دستاوردهای پروژه تاکنون ارائه می گردد.

زیرساخت اطلاعات مکانی ، سیستم اطلاعات مکانی همراه و مدیریت حوادث