هادی اعظمی - دانشیار جغرافیای سیاسی. دانشگاه فردوسی مشهد
میترا یاراحمدی - دانشجوی کارشناسی جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، دانشگاه فردوسی مشهد،

امروزه، دریاهای آزاد یکی از موثرترین و مهمترین ابزارهای توسعه و رشد ترانز یت، حمل و نقل و تجارت خارجی است. سواحل مکران واجد مزیتهای ژیوپلیتیکی، اقتصادی، امنیتی، دسترسی، ارتباطات منطقه ای و بین المللی برای ایران است که این کشور را به عنوان وزنه ای در سیستم بین المللی و جهانی در قرن 21 مطرح مینماید نتایج بررسی ها نشان می دهد مجموعه ای از عوامل ژیوپلیتیکی، جغرافیایی، امنیتی و سیاسی از مهمترین موانع توسعه نیافتگی سواحل مکران و به تبع آن منطقه آزاد چابهار می باشد. از طرفی، بندر چابهار تنها بندر و منطقه آزادی می باشد که علاوه بر متصل بودن به آب های آزاد به مرزهای زمینی نیز راه دارد. منطقه آزاد چابهار با توجه به موقعیت استراتژیک و پتانسیل های بالقوه و بالفعلی که دارد می تواند باعث ایجاد فرصتهای اشتغال، رشد تجارت خارجی، کسب درآمدهای ارزی از طر یق توسعه صادرات محصولات صنعتی و ترانزیت کالا، جذب سرمایه های خارجی به فعالیت های صنعتی، انتقال تکنولوژی شود. متاسفانه، ز یرساخت های توسعه و بسترهای ترانزیتی آن با سطح استاندارد جهانی، فاصله ای چشمگیر دارد. از این رو، در این مقاله، سعی شده است با روش توصیفی تحلیلی به بررسی ظرفیت های اقتصادی موجود در منطقه و سپس ارایه راهکارهایی جهت بهبود و ارتقای سطح توسعه ترانزیت، حمل و نقل و تجارت خارجی بپردازد. در راستای توسعه و گسترش فعالیت های بندر راهبردی چابهار لازم است توجه دولتمردان به مواردی چون اتصال بندر چابهار به راه آهن سراسری ایران، احداث خط آهن چابهار مشهد، - تقویت زیربناهای منطقه آزاد چابهار، توسعه و تجهیز فرودگاه چابهار و توسعه گمرک چابهار بیشتر معطوف گردد

مکران، چابهار، ژیوپلیتیک، ژیواکونومی، ترانزیت