ماهان لامعی - کارشناس بخش مهندسی عمومی و روش اجرا، امور آبیاری، زهکشی و کشاورزی، شرکت مهندسی مشاور مهاب قدس
رضا قاضی نظامی - مدیر بخش مهندسی عمومی و روش اجرا، امور آبیاری، زهکشی و کشاورزی، شرکت مهندسی مشاور مهاب قد س
دانش ستاری - نماینده مجری طرح گیوی، شرکت آب منطقه ای اردبیل

مسائل ژئوتکنیکی در پروژه های عمرانی عموماً با عدم قطعیت هایی همراه هستند. این عدم قطعیتها به سبب کمبود شناسایی های زیرسطحی دقیق یا به دلیل نبود شناخت کامل از رفتار مصالح زیرسطحیِ شناسایی شده پدید می آیند. در پروژه های خطی مانند سامانه های انتقال آب، زمین های گسترده و متنوعی در مسیر پروژه درنوردیده می شوند. این امر شناخت مو به موی شرایط زیرسطحی در زمان طراحی سامانه را عملا غیر ممکن کرده و بر عدم قطعیت ها می افزاید. بخش اول این مقاله، به بازخوانی روش قدیمی «نپاهش» جهت مواجهه با عدم قطعیتها پرداخته، سپس از دیدگاه پروژه های خطی انتقال آب، و با توجه به وجود تکنیکهای جدید «تحلیل ضریب اعتبار» و روشهای آماری، اصول مدیریت مسائل ژئوتکنیکی به روش نپاهشی را بر می شمرد. در بخش دوم، دشواریهای مالی و قراردادی در مدیریت عدم قطعیتها شرح داده شده و انواع پیمانها از نظر میزان هماهنگی با ماهیت غیرقطعی پروژه های عمرانی که کارهای خاکی در آنها سهم عمده را دارند، بررسی شده است.

عدم قطعیت، ضریب اعتبار، روش نِپاهش، مدیریت پیما ن