امیرحسین چرخابی - استادیار پژوهشی مرکز تحقیقات حفاظت خاک و آبخیزداری کشور تهران

حفاظت خاک و آب از اصولی ترین پایه های توسعه پایدار ا ست. بی توجهی به این اصل می تواند عواقب جبران ناپذیری را از نظر اقتصادی، اجتماعی و سیاسسی برای کشور بدنبال داشته باشد . ازجمله این عواقب، در خطر قرار گرفتن اهمیت غذایی کشور است. رشد روز افزون جمعیت در 25 سال اخیر و نیاز به توسعه منابع جدید غذا، موجب استفاده بی رویه و خارج از توان اکولوژیکی منابع طبیعی شده که این امر منجر به تشدید روند تخریب منابع آب و خاک می باشد . بررسی ها و مطالعات انجام شده اخیر نشان می دهند که عدم تجدید نظر در روند کنونی، موجب افزایش فرسایش خاک، کاهش حاصلخیزی و توان تولیدی آن، آلودگی آبها ی سطحی و زیرزمینی و تشدید سیلابهای مخرب گردیده است . لذا باید هرچه سریعتر با بررسی های علمی در اصول و نحوه بهره برداری و همچنین در اجرای سیاست های غیر فنی اعمال شده گذشته در تبدیل و تغییر کاربری اراضی و عرصه های منابع طبیعی که موجب تخریب جنگل ها، مراتع و اراضی زراعی کشور گردیده ، لذا تجدید نظر علمی و کاربردی انجام گیرد . بنابراین ضرورت ملی ایجاب می کند با بررسی ها ، مطالعات و انجام تحقیقات لازم در این زمینه ها، اصول مدیریت صحیح متناسب با شرایط اکولوژیکی، اقتصادی و اجتماعی را تعریف و مشخص نموده و با اعمال آن امنیت غذایی کشور را تضمین نماییم