سعیده رنجبر نائینی - دانش آموخته دوره کارشناسی ارشد محیط زیست دانشکده منابع طبیعی دانشگاه
علیرضا سفیانیان - استادیار گروه محیط زیست دانشکده منابع طبیعی دانشگاه صنعتی اصفهان
امیدرضا رنجبرنائینی - دانشجوی دوره کارشناسی مهندسی اپتیک و لیزر دانشگاه صنعتی مالک اشتر
حمیدرضا ضیائی - کارشناس ارشد GIS

تمایل به شهر نشینی و افزایش جمعیت موجب رشد سریع مراکز شهری شده و روندی اجتناب ناپذیر و مداوم دارد. این رشد بدون توجه به ضرورت حفظ محیط زیست طبیعی انجام گرفته است. تغییر کاربری اراضی، از جمله تبدیل زمینهای کشاورزی حاشیه شهرها به مناطق مسکونی و صنعتی و به تبع آن کاهش فضای سبز شهری از مهمترین پیامدهای زیست محیطی گسترش شهرها محسوب می شود. از طرف دیگر حفظ ترکیب فیزیکی متعادل و موزون شهر مستلزم مدیریت و برنامه ریزی صحیح آن است و لازمه این امر نگاهی به گذشته است. در این مطالعه با استفاده از عکسهای هوایی سال 1334 و تصاویر ماهواره ای IRS-P6 سال 1386 تغییرات فضای سبز شهر اصفهان مورد بررسی قرار گرفت. برای آشکارسازی تغییرات از روش مقایسه پس از طبق هبندی و رو یهم گذاری استفاده گردید. بدین ترتیب که ابتدا نقشه کاربری اراضی در دو تاریخ ذکر شده تعیین و سپس دو نقشه به دست آمده برای تغییرات با هم مقایسه شد. نتایج تحقیق نشان دهنده آن است که طی دوره زمانی 52 ساله سطح فضای سبز بیش از 30 % کاهش داشته است. بیشترین تغییر کاربری مربوط به تبدیل اراضی کشاورزی به عوارض انسان ساخت و در درجه دوم تبدیل اراضی بایر و مراتع به عوارض انسان ساخت است. این تحقیق نسبت به سایر تحقیقات مشابه برآورد دقیق تری از سطح پوشش سبز ارائه کرده است زیرا علاوه بر سطوح سبز موجود در زمان عکسبرداری، سطوح آیش را نیز تفکیک می کند.

سنجش از دور، فضای سبز شهری، بارز سازی تغییرات، عکسهای هوایی، مقایسه پس از طبقه بندی