حمید حیدری مکرر - استادیار دانشگاه زابل، دکتری تخصصی جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، دانشگاه زابل
حسین شهدادی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، گرایش برنامه ریزی کالبدی، دانشگاه زابل
حسن شهدادی - دانشجوی کارشناسی ارشد هیدروژیومورفولوژی در برنامه ریزی محیطی، دانشگاه سیستان و بلوچستان
ناهید شهدادی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، گرایش برنامه ریزی کالبدی، دانشگاه زابل

بر اساس مطالعات و بررسیهای انجام پذیرفته، روستاهای کشور از نطر کالبدی و فیزیکی دچار مسایل عدیده ای می باشند. استفاده از مصالح کم دوام و بومی جامعهی روستایی کشور را دچار آسیبهای متعددی کرده است، از نظر شاخص دوام سازه-ای چیزی در حدود 10 درصد از واحدهای مسکونی روستایی در کشور دارای دوام سازه ای هستند، که خود مشکل بزرگی محسوب میشود. مقاله حاضر با هدف بررسی وجود مساکن خشت و گلی آسیب پذیر و تاثیر منفی آن بر توسعه پایدار در روستاهای دهستان تیمورآباد، شهرستان هامون ارایه شده است. جامعهی آماری، روستاهای دهستان تیمورآباد، و روش نمونه-گیری برای مشخص کردن روستاها، نمونهگیری تصادفی است. برای جمع آوری داده ها از دو بخش اسنادی و کتابخانه ای و برداشتهای میدانی (پرسشنامه) استفاده شده است. 120 پرسشنامه در بین افرادی که در مساکن خشت و گلی آسیب پذیر سکونت داشتند، توزیع شد. سپس با استفاده از روش آنتروپی، روستاها بر اساس چهار شاخص (مشکلات اقتصادی، استحکام، اعتبارات و الگوی ساخت) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. روش تحلیل، توصیفی تحلیلی و با تکیه بر داده های آماری است. نتایج به دست آمده ازتحقیق نشان داد که شاخص اقتصادی در بین سایر شاخص های تحقیق بیشترین امتیاز (556 (کسب شده را دارد و مشکلات اقتصادی به صورت معناداری بر وجود مساکن خشت و گلی تاثیرگذار است. از نظر وزنی، بیشترین وزن (650/0 (مربوط به پیروی از الگوهای ساخت شهری و بعد از آن به ترتیب مربوط به شاخص های اعتبارات (168/0 ،(استحکام (108/0 (و اقتصادی (072/0 (می باشد.

توسعه پایدار، بهسازی، مقاومسازی، مسکن روستایی، دهستان تیمورآباد