معین الدین نصیری - مرکز بین المللی علوم و تکنولوژی پیشرفته و علوم پردیس دانش ماهان دانشگاه تحصیلات تکمیلی صنعتی کرمان
کبری یوسفی - مرکز بین المللی علوم و تکنولوژی پیشرفته و علوم پردیس دانش ماهان دانشگاه تحصیلات تکمیلی صنعتی کرمان
علی ریاحی مدوار - مرکز بین المللی علوم و تکنولوژی پیشرفته و علوم پردیس دانش ماهان دانشگاه تحصیلات تکمیلی صنعتی کرمان
امین باقی زاده - مرکز بین المللی علوم و تکنولوژی پیشرفته و علوم پردیس دانش ماهان دانشگاه تحصیلات تکمیلی صنعتی کرمان

بادرنجبویه (melissa offisinalis) یکی از عضای خانواده نعناعیان (Lamiaceae) است این گیاه در جنوب غربی ، مرکز و شرق اروپا ، اطراف ترکیه و همچنین در ایران (ناحیه شمال، شمال شرقی، غرب و اطراف تهران) به وفور مشاهده می شود. گیاه بادرنجبویه در پزشکی ، عطر سازی، مواد آرایشی و صنایع غذایی کاربردهای فراوان دارد این گیاه در قسمت های هوایی خود به ازای وزن خشک دارای حداقل 0/5% روغن های ضروری است ترکیبات اصلی در این اسانس شامل سیترونلال (حدود 30-40%) ، سیترال (10-30%) و β- کاریوفیلین است. در گل این گیاه هم ترکیباتی از قبیل ترانس کراوول (28/89%)، سیترونلال (25/24%)، δ-3- کارن (5/26%) و ... وجود دارد که مهمترین اینها در شاخساره از لحاظ خواص دارویی رزمارینیک اسید و مونوترپن ها هستند این گیاه دارای خواص ضد باکتریایی، ضد افسردگی، آنتی اینفلاماتوری و آنتی نوسیسپتیک ، ضد ویروسی ، آنتی اکسیدانت و اثر آرامبخشی استکه بیشتر این خاصیت ها مربوط به رزمارینیک اسید است. این گیاه در درمان چاقی، در کم کردن اثر پراکسیدازها، در آراموتراپی ، در درمان تشنجات ناشی از تزریق پنتیل تتارزول و در درمان دمانس نوع الزایمر خفیف تا متوسط استفاده می شود در این تحقیق اثر دو الیسیتور روی و عصاره مخمر را بر روی درصد جوانه زنی ، طول ریشه ، طول ساقه و خصوصیات مورفولوژیکی دیگر بررسی شد که الیسیتور روی در کاهش طول ریشه و ایجاد ریشه های ثانویه بیشتر اثر معنی داری داشت الیسیتور عصاره مخمر هم بر افزایش طول ساقه، حجم خشک گیاه و درصد جوانه زنی بذور نسبت به گیاه شاهد اثرات تقریبا معنی دار داشت.

بادرنجبویه، الیسیتور، روی، عصاره مخمر، جوانه زنی و خصوصیات مورفولوژیکی