سعید نصیری - دانشجوی کارشناسی ارشد شهرسازی گرایش برنامه ریزی منطقه ای دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین
کرامت اله زیاری - دکتری برنامه ریزی شهری و منطقه ای استادگروه شهرسازی دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین

ناحیه دماوند به دلیل نزدیک بودن به کلانشهر تهران و همچنین موقعیت جغرافیایی و اقلیمی همواره مورد توجه بوده است. فاصله کم از پایتخت، آب و هوای مناسب، جاذبه های طبیعی، فرهنگی و تاریخی متنوع که همگی در مساحت کمی گرد هم آمده اند، همگی باعث شده است تا دماوند بتواند جایگاه مناسبی در گردشگری استان تهران داشته باشد. با این وجود ناحیه دماوند تا کنون چنان که شایسته است نتوانسته از پتانسیل های موجود استفاده نماید و موفقیت چشمگیری در جذب گردشگران و رونق اقتصادی منطقه داشته باشد. در مرحله اول عدم توجه به طبیعت منطقه و نگهداری نکردن از آثار باستانی و تاریخی صدمات جبران ناپذیری جهت جذب گردشگران به منطقه می زند. همچنین تعصب های مسئولین جهت جلوگیری از ورود افراد غریبه به منطقه، شکل نگرفتن فرهنگ توریسم و پذیرش گردشگر و عدم استفاده از افراد آموزش دیده و جلوگیری از تغییر و تحولات جدید به دلیل سنت ها و باورهای قدیمی همگی سدی در برابر توسعه گردشگری در این ناحیه می باشد. با توجه به پتانسیل ها و قابلیت های ناحیه دماوند می توانیم از طریق برنامه ریزی راهبردی و مدل SWOT که به شناخت نقاط قوت و ضعف و تهدیدها و فرصت های این ناحیه می پردازد، به بررسی جایگاه کنونی ناحیه دماوند در صنعت گردشگری استان تهران در سطح ملی بپردازیم و بتوانیم راهکارهای مناسب جهت توسعه گردشگری و بسترسازی مناسب و ایجاد فرهنگ گردشگری در میان مردم و به دنبال آن توسعه گردشگری که در پی آن توسعه اقتصادی، فرهنگی ودر انتها نوعی توسعه پایدار منطقه ای را در پی دارد برسیم

گردشگری ، توسعه ، دماوند ، برنامه ریزی راهبردی ، SWOT