لیدا اسماعیلی

در پژوهش حاضر، نقش واسطه ای تاب آوری در ارتباط بین هوش هیجانی و سازگاری، مورد بررسی قرار گرفت. آزمودنیهایاین پژوهش را 416دانشجو ( 245دختر و 171پسر) تشکیل می دادند که با روش نمونه گیری خوشه ای از میان دانشکدههای دانشگاه آزاد اسلامی مرودشت ( 5دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، علوم پایه، کشاورزی، فنی مهندسی و علوم انسانی)انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل سه پرسشنامه مقیاس تاب آوری کانر- دیویدسون(2003)مقیاسسازگاری سامانی و سهرابی(1390 )و پرسشنامه مقیاس هوش هیجانی بار-ان(1980 )بود. پایایی و روایی ابزارها با استفاده ازضریب پایایی آلفای کرونباخ و تحلیل عوامل احراز گردید.در این پژوهش علاوه بر استفاده از آمار توصیفی برای تایید فرضیهپژوهش از روش آماری تحلیل مسیر با استفاده از رگرسیون چندگانه به شیوه سلسله مراتبی و با بکارگیری روش مراحل بارونو کنی( 1986)استفاده گردید. یافته های این پژوهش حاکی از آن بود که: دربین خرده مقیاسهای هوش هیجانی و سازگاریارتباط معناداری وجود دارد اما تاب آوری نقش تعدیل گر را داشته و نقش معناداری را در رابطه بین هوش هیجانی و سازگاریبه عنوان متغیر واسطه ایفا نمی کند.

سازگاری، هوش هیجانی ، تاب آوری