منصور پیدایش - عضو هیئت علمی دانشگاه صنعتی امیرکبیر، دانشکده مهندسی عمران و محیط زی

تحقق توسعه پایدار به معنای توسعه ای که احت یاجات نسل حاضر را بدون لطمه زدن به توانائی نسلهای آتی در تامین نیازهای خود برآورده می سازد، یکی از اساسی ترین ملزومات بشر در عصر حاضر است . تداوم فعالیت های مخرب بشر ممکن است چنان تغییری در جهان زنده ایجاد کند که ادامه زندگی به شکلی که ما می شناسیم، ناممکن شود. بهمین علت امروزه کانون توجه و نگرانی عمده جامعه بشری منعطف به حفاظت محیط زیست است. از نقطه نظر صنعت ساختمان نیز، جهان امروز بدلیل تمایل به کاهش انتشار گازهای مضر بویژه Co 2ذخیره سازی و حفظ ،منابع تجدید ناپذیر انرژی، نیاز به محیط سالم و منظر زیبا از مح یط و همزمان با اینها کاهش ضایعات، نیازمند مصالح ساختمانی است که با محیط زیست سازگاری مناسبی داشته باشند. بتن بعنوان یکی از پرمصرف ترین مصالح ساختمانی در احداث مهمترین سازه های زیربنائی و توسعه ای، دارای پتانسیل مشارکت مهم و مثبت با محیط زیست است . از جمله ج لوه های این تعامل می توان به استفاده از سیمان تولید شده در کارخانجاتی با تکنولوژی مدرن تولید با مواد خام بازیافتی و منابع انرژی جایگزین بویژه ضایعات، که مجموعاً باعث کاهش گازهای گلخانه ای از جمله Co2 , So2 , Nox و ... می شوند، استفاده از سنگدانه هایی که د ر جریان تولید آنها کمترین صدمه به محیط زیست وارد آید، بکارگیری تولیدات فرعی صنایع دیگر مانند میکروسیلیس، سرباره و ...، بازیافت ضایعات ایجاد شده از خودِ بت ن ، استفاده از روشهای اجرایی با کمترین آسیب به محیط زیست، تامین دوام کافی و مناسب به منظور افزایش عمر مفید آن ، داشتن ظرفیت حرارتی مناسب جهت کاهش انرژی مصرفی لازم برای گرمایش و سرمایش و حفظ هوای مناسب در محیط داخل ساختمان و ... اشاره نمود.در این مقاله، آثار زیست محیطی بتن و اجزاء تشکیل دهنده آن و مکانیز م های تعامل بتن و محیط زیست مورد بحث قرار گرفته است.

بتن، محیط زیست، انرژی، مواد بازیافت، گازهای گلخانه ای، دوام