شهریار افندی زاده - دکترای تخصصی در حمل و نقل، استادیار دانشگاه علم و صنعت ایران
امیرمسعود منتظری - دانشجوی کارشناسی ارشد راه و ترابری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران

حل مسائل حمل و نقل یکی از اولین و مهمترین کاربردهای شیوه برنامه ریزی خطی است.اولین کاربردهای این شیوه درحین جنگ جهانی دوم دیده شده است.به همین دلیل است که اکثر کتابها و نشریه هایی که در مورد برنامه ریزی خطی کاربردی نوشته شده اند اشاره ایی نیز به الگوه های شبکه در مسائل حمل و نقل کرده اند.این مقاله نیز با استفاده از روشهای برنامه ریزی خطی روش توزیعی ارائه کرده است که در آن منافع هر دو طرف عرضه کننده خدمات حمل و نقل (شرکتهای حمل و نقل کالا و رانندکان) ومتقاضی خدمات حمل و نقل (صاحب گندم،دولت)در نظر گرفته میشود. در ادامه با مقایسه این روش با روش توزیعی که در سال ۱۳۷۹ برای گندم وارداتی صورت گرفته به محاسبه صرفه جویی که می توانست از این طریق عاید کشور شود می پردازد.لازم به ذکراست که در محاسبات فرض شده است که اولا کیفیت گندم وارداتی ثابت می باشد و ثانیا در مراکز استانها (که بعنوان مقاصد حمل در نظر گرفته شد هاند) امکانات ذخیره کردن گندم مورد نیاز هر استان به اندازه کافی وجود دارد

عرضه ، تقاضا،برنامه ریزی خطی