حسن زیاری - استادیار دانشکده مهندسی عمران دانشگاه علم و صنعت
محمدمهدی خبیری - کارشناس ارشد، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه علم و صنعت

از جمله دلایل کاهش عمر بهره برداری روسازیها، طراحی بدون در نظر گرفتن واقعیتها اجرایی آنهاست . مقدار بارمنتقل شده بین لایه ها به عوامل گوناگونی مانند میزان چسبندگی بین لایه ها واصطکاک داخلی بین لایه ای آنها وابسته است. چنانچه این لایه ها با استفاده از چسبنده های مناسب بین لایه ای و تراکم کافی محدود شوند، این لایه ها یکپارچه عمل کرده و بدون اصطکاک داخلی، بین لایه ای هستند . در این مق اله میزان خرابی روسازیهای گوناگون با توجه به احتمال وجود این اصطکاک تحت بارگذاریهای مختلف، ارزیابی می گردد. معیار خرابی روسازیهای انعطاف پذیر،میزان کرنش افقی زیر لایة آسفالت و کرنش قائم روی خاکبستر در نظر گرفته شده و با روشهای تحلیلی این مقادیر محاسبه و مق ایسه شده اند. دراین مقاله ، میزان کاهش عمر روسازیهایی که دارای لایه های محدود و بدون اصطکاک داخلی هستند، نسبت به روسازیهایی با اصطکاک داخلی مورد بررسی قرار گرفته است

اصطکاک داخلی، اندودهای تک کت و پریمکت، کاهش عمر روسازی