احمد میرباقری - دانشیار بخش راه و ساختمان دانشکده مهندسی، دانشگاه شیراز
علیرضا مومنی - کارشناس ارشد مهندسی عمران - محیط زیست، دانشگاه شیراز

دفع لجن مازاد تولیدی تصفیه خانه های فاضلاب از مشکلات اصلی فرآیندهای لجن فعال می باشد که اعتراضات زیادی را به دنبال داشته است. لذا کاهش تولید لجن مازاد به وسیله افزایش اکسیژن محلول حوضچه هوادهی در این تحقیق بررسی شده است. تحقیق در مقیاس پایلوت شامل واحدهای حوضچه ته نشینی اولیه، حوضچه هوادهی، حوضچه ته نشینی ثانویه و تجهیزات برگشت لجن انجام شده است. حجم مفید حوضچه هوادهی برابر 360 لیتر بوهو جریان ورودی 90 لیتر در ساعت به آن اعمال گردیده است. فاضلاب ورودی پایلوت از فاضلاب خروجی وارد دانه گیری تصفیه خانه فاضلاب شمال اصفهان تامین شده و در مدت زمان حدود 5 ماه به صورت روزانه آزمایشات لازم بر روی فاضلاب بخش های مختلف پایلوت انجام پذیرفته است. نتایج اصل از تحقیق نشانگر این مطلب است که افزایش اکسیژن محلول حوضچه هوادهی در کاهش میزان لجن مازاد سیستم لجن فعال موثر بوده، به گونه ای که با افزایش اکسیژن محلول از 0/5 به mg/l4/5 ، میزان کاهش میزان لحن مازاد سیستم لجن فعال موثر بوده، به گونه ای که با افزایش اکسیژن محلول از 0/5 به mg/l4/5 ، میزان لجن مازاد حدود 25% کاهش یافته است. تغییرات اکسیژن محلول همچنین بر خاصیت ته نشینی لجن نیز موثر بوده است. با افزایش اکسیژن محلول، SVI لجن ابتدا کاهش و سپس افزایش یافته است. میزان mg/l3-1، محدود مناسب اکسیژن محلول از نشظر خاصیت نه نشینی لجن و میزان بهینه آن برابر mg/l2/5-2 تعیین گردید. لازم به ذکر است که با افزایش اکسیژن محلول به بیش از mg/l3، خاصیت ته نشینی لجن به شدت کاهش یافت.

کمینه کردن ، اکسیژن محلول ، لجن مازاد ، فرایند لجن فعال