امیرپیمان زندی - عضو هیئت علمی دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی-مدیر پروژه در مهندس
فرهاد احمدی - دانشجوی دکترای سازه دانشکده عمران دانشگاه صنعتی شریف-مهندس پروژه مه

یجاد هسته بتنی در اطراف پله ها و آسانسورها که معمولا در مرکز ساختمان قرار می گیرند یک رهیافت معماری برای جداساختن این فضاها از فضاهای سرویس و حفاظت آنها در مقابل آتش سوزی می باشد . درتعداد زیادی از ساختمان های میان مرتبه و بلند مرتبه موجود، بدون توجه به تاثیرات سازه ای، این عناصر توسط آرشیتکت بکار گرفته شده اند . این هسته های مرکزی علی رغم سختی وجذب انرژی بالا ی خود در زلزله معمولا از مقاومت و شکل پذیری مطلوب لازم بر خوردار نمی باشند به خصوص آنکه بازشوهای متعدد آنها را به دیوارهای برشی کوپله تبدیل ساخته، اهمیت جزئیات در شکل پذیری را افزایش می دهد . تقویت این هسته ها در بسیاری از موارد می تواند یک راهکار موثر در بهسازی لرزه ای ساختمانهای موجود تلقی گردد. مقاله حاضر شرح مطالعات آسیب پذیری و مقاوم سازی یک ساختمان اسکلت فو لادی 14 طبقه با هسته بتنی مرکزی است که در سالهای 1350 طراحی و در مرکز شهر تهران بنا گردیده است . نظر به اهمیت ساختمان بررسی ها آسیب پ ذیری در دو سطح خطر، برای ترازهای عملکرد IO و LS انجام پذیرفته که نشان دهنده عدم کفایت لرزه ای هسته مرکزی برای ارضای سطوح عملکرد هدف می باشد. بهسازی لرزه ای با بررسی رهیافت های ممکن با تمرکز بر روی تقویت برشی و افزایش دور گیری بتن در هسته مرکزی انجام پذیرفته و جزییات اجرایی لازم ارائه گردیده است . در نهایت کفایت طرح بهسازی با استفاده از تحلیل های غیرخطی و ارضای شرایط پذیرش دستورالعمل بهسازی لرزه ای ساختمانهای موجود ( FEMA ( 356 به انجام رسیده است.

بهسازی لرزه ای، هسته مرکزی بتنی، مقاوم سازی برشی ، افزایش دورگیری بتن ، تحلیل دینامیکی غیرخطی