مهدی حسینیان - مربی گروه عمران، دانشگاه بوعلی سینا
داوود مستوفی نژاد - دانشیار دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه صنعتی اصفهان

بر خلاف دوام ذاتی بتن، سازه های بتنی زیادی یافت می شوندکه خصوصا خوبی از لحاظ دوام در مقابل یخبندان از خود نشان نمی دهند. آثار تخریب و گسیختگی بعد از چندین ماه از کاربری در این سازه ها قابل رویت می باشد. اهمیت این مساله تحقیقات زیادی را در زمینه دوام بتن در برابر یخبندان به خود جلب کرده است. پارامترهای زیادی بر شکل گیری مقاومت فشاری بتن درحین یخبندان نقش دارند که برخی شناخته شده و برخی هنوز ناشناخته باقی مانده اند، پاره ای تحت کنترل بوده و پاره ای دیگر خارج از کنترل می باشند. از مهمترین عوامل موثر در شکل گیری مقاومت فشاری بتن درحین یخندان می توان به چهار عامل نسبت با آب و مواد سیمانی، درصد میکروسیلیس جایگزین سیمان، نوع درشت دانه و تعداد سیکل های یخبندان اشاره نمود. بدین منظور درتحقیق حاضر جهت بررسی عوامل فوق بر مقاومت فشاری بتن در برابر سیکل های یخزدن و آب شدن متوالی از سه نسبت آب به مواد سیمانی (0/25، 0/3 و 0/40) چهاردرصد مختلف میکروسیلیس جایگزین سیمان (0، 5، 10 و 15 درصد)، و دو نوع درشت دانه (آهکی و کوارتزیتی) استفاده شد و مقاومت فشاری نمونه ها بعد از 45، 150 و 200 سیکل یخزدن و آب شدن متوالی بدست آمد. جهت مقایسه، مقاومت فشاری نمونه های شاهد که دارای همان طرح اختلاط بودند و تحت اثر یخبندان قرار نگرفتند، در سنین 28، 63 و 80 روزه (همزمان با اتمام سیکل های 45، 150 و 200) اندازه گیری شد. در مجموع 144 نمونه بتن بامقاومت بالا ساخته و نمونه ها تحت آزمایش ذوب وانجماد بر اساس استاندارد ASTM C666B قرار گرفتند. در نهایت حداکثر مقاومت فشاری برای بتن بامقاومت بالا بعد از 45، 150 و 200 سیکل یخزدن و آب شدن، در نسبت های آب به مواد سیمانی 0/25 تا 0/4 بازاء 10% میکروسیلیس جایگزین سیمان حاصل شد. همچنین مشاهده شد که عموما استفاده از میکروسیلیس جایگزین سیمان، منجر به افزایش مقاومت فشاری بتن در حین یخبندان نسبت به حالتی که مخلوط بتن میکروسیلیس وجود نداشته باشد، می گردد. نتایج این مشاهدات به تفصیل در اصل مقاله ارائه خواهد شد.

دوام بتن در برابر ذوب و انجماد ، نسبت آب به موادسیمانی ، میکروسیلیس ، درشت دانه و مقاومت فشاری