صغری سرایی فر - کارشناس ارشد تاریخ هنر ایران

تزئینات کاشیکاری در بناهای اسلامی همواره گنجینه های با ارزشی هستند که نمایانگرعقاید مذهبی و فرهنگی هنرمندان بوده و علاقه، ذوق و سلیقه ی آنان را در جلوه گر ساختناعتقادات مذهبی شان، نشان می دهد .این هنر از دیر باز در ایران مرسوم بود، لیکن در دوره ی ایلخانیان و تیموریان به حد کمالخود رسید. در این اعصار بود که کاشی معرق، هفت رنگ، زرین فام و معقلی توسط هنرمندانکاشیکار ابداع و مرسوم شد . بکارگیری این کاشیها با طرحهای گیاهی، خطوط بنایی، کوفی وخوشنویسی به خصوص به خط ثلث و با مفاهیم و مضامین دینی در بناهای مذهبی بکار گرفتهشد.پژوهش حاضر سعی دارد با پرداختن به تنوع کاشیهای این عصر و نقوش و عناصر تزئینیمذهبی آن ، به اهمیت تزئینات کاشیکاری در بناهای مذهبی پرداخته و با اشاره به خدماتشایسته حکام مسلمان ادوار ذکر شده،آثار هنری برجسته ی مربوط به کاشیکاری را در بناهایمساجد آن دوره معرفی کند.دراین راستا جهت تحقق این هدف،با استعانت از شیوه کتابخانه ای به تفحص و تحقیق در این زمینه می پردازیم.

هنرکاشیکاری،ایلخانیان،تیموریان،معرق، زرین فام