ساسان صالحی - کارشناس ارشد مهندسی خاک و پی دانشگاه صنعتی اصفهان
محمود قضاوی - استادیار گروه خاک و پی دانشکده عمران دانشگاه صنعتی اصفهان
اسماعیل افلاکی - استادیار گروه خاک و پی دانشکده عمران دانشگاه صنعتی امیرکبیر

استفاده از بنتونیت بدلیل هدایت پذیری کم در المانهای آب بند خاکی مانند مخازن سدها ، کف لاگون ها و هسته سدهای خاکی جهت نگهداری آب و جلوگیری از آلوده شدن آبهای زیر زمینی توسط زباله های شهری صنعتی از راهکارهای معمول است از طرفی کاهش رطوبت تا حد انقباض این خاکها سبب کاهش حجم شده و با خشک شدن خاک ممکن است ترکهای عریضی در آنها ایجاد گردد. در این مقاله به بررسی کاهش استعداد انقباض پذیری بنتونیت با افزودن مصالح درشت دانه به آن تهیه و مخلوط های اصلاح شده پرداخته شده است. برای این منظور با انجام آزمایش های حد انقباض بر روی مخلوطهای مختلف بنتونیت و ماسه و تحلیل ترک ها در تخلخل نهایی نمونه های تحکیم یافته در دستگاه ادومتر، تاثیر درصد و اندازه ماسه بر انقباض پذیری مخلوط ها بررسی شده است. نتایج بدست آمده حاکی از آن است که درصدهای کم ماسه از 0 تا 15 تاثیر بسیار قابل ملاحظه ای در روند افزایش درصد رطوبت حد انقباض مخلوط ها که فراتر از آن بر اثر تبخیر اب انقباض در مخلوط ها صورت می گیرد دارند همچنین رابطه بین درصد تغییر حجم و عرض ترک ها با درصد ماسه موجود در مخلوط بررسی شده و در نهایت روابطی تجربی جهت ارتباط این عوامل ارائه شده است.