ندا اسماعیل نیا - مدرس دانشگاه پیام نور ارومیه،گروه علوم تربیتی و روانشناسی
علیرضا حسین پور - عضو هیأت علمی و استادیارگروه روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه ارومیه

بین المللی شدنی در آموزش عالی، در سال های اخیر از مفهومی که صرفاً به جابه جایی دانشجویان مرتبط بود به مفهومی گسترده تر تبدیل شده است که مستلزم اصلاح برنامه، بهبود کیفیت در آموزش و پژوهش، استفاده از تکنولوژی های جدید، مدیریت راهبردی در سطح موسسه و رقابت میباشد. واقعیت های موجود نشان می دهد که صنعت در سطح بین المللی از نظر ساختار و تولید به سمت جهانی شدن رفته است. برای صنعت جهانی، مهندسی جهانی باید تربیت شود. و این در گرو اینست که دانشگاه ها جهانی فکر کنند، بنابراین روابط بین الملل، ارتباطات بیشتر بین دانشگاه ها و موسسات آموزش عالی کشور و دانشگاه ها و موسسات آموزش خارجی که طی سال های قبل مغفول مانده است باید به طور جدی تقویت و نظام مند شوند. در مقاله حاضر سعی شده است با توجه به اهمیت نکات یاد شده، بین المللی شدن آموزش عالی مورد بررسی قرار گرفته و لزوم پرداختن به این جنبه ی مهم آموزش عالی در جریان فرآیندهای ارزیابی درونی و بیرونی کیفیت دانشگاه ها با افزودن مولفه ها و نشانگرهای ویژه ای مورد تأکید قرار گیرد تا زمینه ای جهت ترسیم یک چشم انداز راهبردی ومدیریتی و طراحی فرآیند مناسبی متشکل از مجموعه فعالیت های سازمانی برای دستیابی به اهداف تعیین شده جهت ارتقا کیفیت فعالیت دانشگاه و موسسه های آموزش عالی فراهم شود.

آموزش عالی، بین المللی شدن، ارتقا کیفیت، دانشگاه، آموزش مهندسی