حمید سازگاران - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه فردوسی مشهد،
احمد ضابط - استادیار دانشگاه فردوسی مشهد
بهنام معتکف ایمانی - دانشیار دانشگاه فردوسی مشهد

ماشینکاری یکی از مهمترین فرآیندهای تولید قطعات مخصوصاً در صنایع خودروسازی م یباشد. در مقاله حاضر، جهت تعیین قابلیت ماشینکاری از دو معیار نیروی برشی حین تراشکاری و زبری سطح بعد از تراشکاری استفاده شده است. عملیات تراشکاری در شرایط متفاوت سرعت برش و در عمق برش ثابت و نرخ پیشروی ثابت ابزار روی سه نمونه فولاد تجاری AISI 1045 توسط ابزارهای HSS و ابزارهای اینزرتی HZ15 انجام شده است نتایج به دست آمده بیان می دارد که در تراشکاری با ابزارهای HSS با افزایش سرعت برش تغییرات چندانی در نیروی برشی مشاهده نمی شود و زبری سطح بعد از تراشکاری کاهش می یابد. در تراشکاری با ابزارهای اینزرتی HZ15 بهترین شرایط تراشکاری در سرعتهای میانی بین 35 تا 45m/min به دست می آید. نتایج شناسایی و آنالیز آخال ها نشان می دهد که بالا بودن کسر سطحی آخا لهای اکسیدی نیروی برشی وزبری سطح افزایش می یابد و بالا بودن کسر سطحی آخا لهای سولفیدی نیروی برشی و زبری سطح کاهش می یابد.

قابلیت ماشینکاری، فولادهای AISI 1045، نیروی برش و زبری سطح، HSS، ابزارهای اینزرتی HZ15