فاطمه برندار - دانشجوی کارشناسی ارشد، مهندسی مکانیک، دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل
مجید الیاسی - دانشیار، دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل، دانشکده مهندسی مکانیک
محمدجواد میرنیا - استادیار، دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل، دانشکده مهندسی مکانیک
روح الله جماعتی - استادیار، مهندسی مکانیک، دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل

فرایند اکستروژن به دلیل آنکه در حالت تنش فشاری امکان ایجاد باندهای متالورژیکی بین دو فلز را می دهد، برای ساخت میله ها و لوله های دولایه مناسب است. در این پژوهش تاثیر زبری بین دو لایه لوله بر نحوه اتصال لوله خروجی از قالب اکستروژن بررسی شده است. بدین منظور یک مجموعه قالب اکستروژن با نسبت های اکستروژن 40 و 60 درصد ساختهشد و نحوه اتصال لوله دو لایه در آن بررسی گردید. قالب به گونه ای تعبیه شد که ماتریس ها با نسبت های مختلف به صورت اینسرتی بر روی آن نصب شوند. با استفاده از این روش، آلومینیوم (به عنوان لایه داخلی) و مس (به عنوان لایه خارجی) اتصال داده شد و لوله های دولایه تولید شدند. به عنوان پارامترهای مهم برای ایجاد اتصال مناسب، نسبت اکستروژن و اثر زبری سطوح بر نحوه اتصال لایه ها بررسی شد. نتایج به دست آمده نشان داد که در نسبت اکستروژن 40 درصد هیچگونه اتصالی بین لایه ها برقرار نشد. با افزایش نسبت اکستروژن از 40 به 60 درصد، در حالتی که زبری سطح μM 3 بود اتصال بین لوله های خروجی از قالب برقرار نشد اما با افزایش زبری به μM 100 در نسبت اکستروژن 60 درصد، اتصال قابل قبولی میان دو لایه خروجی برقرار شد.

شکل دهی لوله، اکستروژن مستقیم، لوله دو لایه، زبری سطح، اتصال مکانیک