وحید نظریان - دانشجوی دکتری حقوق نفت و گاز دانشگاه تهران
هادی رحمانی - دانشجوی دکتری حقوق خصوصی دانشگاه تهران
هادی کرامتی معز - دانشجوی دکتری حقوق جزا و جرم شناسی دانشگاه تهران

اساسا با توسعه اقتصادی کشورها، حملونقل جزء ضروری این توسعه می باشد. به گونهای که یکی از شاخصهای ارزیابی توسعه اقتصادی هر کشور، کیفیت وسطح حمل ونقل اعم از جاده ای، ریلی، دریایی و هوایی می باشد. از این رهگذر، حقوق که اولینوظیفه آن ایجاد چارچوبی برای تاسیسات اقتصادی است با تدوین قوانین حدود وثغور مسئولیت ناشی از تصدی به حمل ونقل و بسته به نوع حمل ونقل، عوامل ایجاد مسئولیت و نحوه جبران خسارت را مشخص می نماید. در مقاله حاضر نیز، سعی شده است بهبررسی مسئولیت متصدی حمل هوایی در خصوص خسارت واره به اشخاص و مسافرین پرداخته شود. با وجود این، از آن جهت کهصرف نظر از نوع وسیله حمل و نحوه تصدی، در ورود هر نوع خسارت و نحوه جبران آن قواعد کلی مسئولیت حاکم است. در ابتدای این تحقیق به بررسی تصدی و تعریف متصدی حمل ونقل پرداخته شده است و با بررسی مقررات داخلی و بین المللی،حدود مسئولیت متصدی حمل هوایی مسافر مشخص گردیده است. با وجود این به دلیل آن که درحمل و نقل هوایی مسافر اصولا بامسافرین با ملیت های مختلف روبرو هستیم و صرف نظر از ملیت مسافرین، در اکثر پروازهای پررونق برای شرکتهای هواپیمایی، مقصد در کشوری متفاوت از کشور مبداء می باشد بهویژه در کشورهای اروپایی به دلیل نزدیکی کشورها به یکدیگر، اکثر پروازهابین المللی محسوب می گردند. در نتیجه با این توضیح، متحدالشکل بودن مقررات حمل ونقل هوایی اعم از مسافر وکالا امری ضروری به نظر میرسد. در همین راستا کنوانسیون های ورشو، و شیکاگو، پروتکل لاهه، کنوانسیون گودالاخارا، کنوانسیون مونترال و پروتکل گواتملا تدوین شده و اکثر کشورها از جمله ایران نیز مقررات داخلی خود را با الحاق به برخی از مقررات بین المللی با آن ها هماهنگ نموده اند

حادثه، حملونقل، کنوانسیون، متصدی، مسافر، مسئولیت، تقصیر