سیروان بهرامی - گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه علوم و تحقیقات تهران، دانشگاه معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد سنندج
نادر زندی - گروه معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد سنندج، کارگروه معماری خانه هنرمندان کرد
علی حجت - گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه علوم و تحقیقات تهران، ایران.
فاطمه مهرابی - گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه تهران مرکز

هنر را می توان مجموعه ای از آثار یا فرآیندهای ساخت انسان دانست که در جهت اثرگذاری بر عواطف، احساسات و هوش انسانی یا به منظور انتقال یک معنا یا مفهوم خلق می شوند. همچنین می توان گفت هنر توان و مهارت خلق زیبایی است.در میان هنرهای دنیا موسیقی و معماری از لحاظ ساختار نزدیک به هم می باشند، و می توان ساختار منظم این دو هنر بشری را از بسیاری جهات با یکدیگر مقایسه نمود. این دو هنر از ابتدای خلقت بشریت با روح و جسم بشریت همخوانی داشته اند و بیانگر حالات روحی و چونو چراهای روابط انسان با پیرامون خود بوده اند. موسیقی یکی از هنرهای اصیل و کهن جوامع مختلف بشری است و معماری نیز هنر کاربردی است و در ارتباط نزدیک با سایر هنرها شکل می گیرد.در این پژوهش با بهره گیری از روش استدلال قیاسی به بررسی چون و چراهای آفرینش کالبدی در موسیقی و معماری پرداخته می شود نتایج حاصل از پژوهش حاکی از آن است که اگرچه کالبد این دو هنر تفاوت های بسیاری با یکدیگر دارد اما از لحاظ نحوه ی آفرینش کالبدی در این دو هنر وجوه اشتراک زیادی وجود دارد که می تواند راهنمای طراحان معمار در جهت نیل به یک معماری سازنده باشد.

معماری، موسیقی، کالبد، آفرینش