خاطره محمدجعفری - دانشجوی دکتری برنامه ریزی درسی، دانشکده علوم تربیتی، دانشگاه شیراز
پریوش زارعی - کارشناس ارشد برنامه ریزی درسی، دانشکده روان شناسی و علوم تربیبتی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب

تحقیق حاضر نوعی مطالعه کیفی و مروری با استفاده از جستجودر اطلاعات کتابهای مربوط و بانک های اطلاعاتی می باشد.تحقیقات نشان می دهد که به نظر می رسد افرادی که زودتر از کار افتاده می شوند، کارشان را ترک می کنند و سال های زیادیدر شغل خود باقی نمی مانند. بین افراد با سابقه میزان فرسودگی شغلی کمتری گزارش می شود. از سوی دیگر افراد با سابقه تر دراثر سالها تجربه احتمالا بهتر می توانند با تنیدگی های شغلی کنار بیایند، در انجام امور شغلی مسلط ترند و در نتیجه تنیدگی کمترو خرسندی بیشتری به دلیل انجام درست کار تجربه می کنند. با افزایش سابقه کار مکانیسم های تطبیقی، بالا رفتن تجربه، تثبیتشدن در مکان کاری و غیره می تواند منجر به کاهش فرسودگی شود. وجود تحصیلات بالاتر، با آگاهی بیشتر و به تبع آن، باانتظارات و توقعات بیشتر همراه است. به عبارت دیگر، احساس محرومیت از آنچه فرد خود را شایسته آن می داند، فرسودگیشغلی را به دنبال دارد. کارمندان با تحصیلات بیشتر و در سطح عالی که خواه ناخواه با زحمت و تحمل سختی، به کسبمدرک تحصیلی خود نائل شده اند، انتظار امکانات شغلی بهتر از جمله حقوق بیشتر، ترفیع مناسب، احترام و غیره را دارند وهنگامی که خود را در شرایط مشابه با دیگران می یابند، دچار نارضایتی می شوند.

فرسودگی شغلی، تنیدگی شغلی، عوامل