فاطمه لویمی - دانشجوی کارشناس ارشد رشته حقوق جزا و جرم شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد خلیج فارس
محمود باوی - عضو گروه حقوق، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز

جرم آدم ربایی از جمله جرم های خشن و ناپسند است که در برخورد قاطع و محکم با آن چه در حقوق ایران و چه در حقوقآمریکا که بحث اصلی ماست تأکید فراوان بر آن شده است . در حال حاضر در اکثر کشورهای جهان سوم نیز همچون ایران شاهدافزایش نرخ ارتکاب این جرم هستیم . کودک ربایی یا بصورت ساده و بدون کیفیات مشدده و یا با وجود کیفیات مشدده ایهمچون ربودن با وسیله نقلیه ایراد صدمه و ...صورت می گیرد که طبعاً مجازات آن شدیدتر است . اکثر قریب به اتفاق آدم ربایی هاکه امروزه شاهد آن هستیم به قصد تحصیل مال و گروگان گیری جهت آزادی یک مجرم خاص و یا به قصد انتقام گیری و تجاوزاست . همین امر باعث شده که یک نوع نگرانی و احساس عدم امنیت در جامعه و در بین اقشار آسیب پذیرتر همچون زنان وکودکان که قربانیان اصلی کودک ربایی هستند بوجود آید . با بررسی های که به عمل آمده مشخص گردید که وقوع این جرمدارای تبعات منفی و روحی روانی زیادی علیه قربانیان است که بایستی تحت شرایط خاص و ویژه و با ایجاد راهکارهای علمی وعملی بسرعت مقابل وقوع این جرم گرفته شود . بنابراین بایستی اقدامات پیشگیرانه و همچنین اقدامات بعد از وقوع جرم را بهخوبی از طریق قانونگذاری جدید و پویا و مناسب با این جرم اجرا نمود که این امر نیز مستلزم حمایت قاطعانه دولت ها از اقشارآسیب پذیرتر در مقابل آدم ربایی می باشد تا بتوان با این جرم خشن و خطرناک به خوبی مقابله کرد.

آدم ربایی ، آزادی تن ، سابقه تقنینی ، کودک ربایی ، کیفیات مشدده