مرتضی ظریف قربانی - کارشناس ارشد سازه ، دانشگاه گیلان
سعید پورزینلی - دانشیار گروه عمران، دانشکده فنی، دانشگاه گیلان
نصرت اله فلاح - استاد یار گروه عمران، دانشکده فنی، دانشگاه گیلان

سیستم های جداساز لرزه ای با رفتار غیر خطی (N-Z) می توانند پاسخ دینامیکی ساختمانهای بلند درمقابل زلزله را تا حد زیادی کاهش دهند. در مقاله ی حاضر تاثیر این سیستمها بر یک ساختمان ده طبقه مورد بحث قرار گرفته است. برای این منظور سازه ی جداسازی شده مانند یک سازه برشی با درجه آزادی جانبی در هر طبقه مدل شده است، و رفتار سازه تحت اثر چهار زلزله مورد بررسی قرار می گیرد. جدا ساز لرزه ای نیز به عنوان یک درجه آزادی در نظر گرفته می شود ، که دارای سه پارامتر مجهول جرم، میرائی و سختی است. پارامترهای لرزه ای جدا ساز دارای محدودة تغییرات گسترده ای می باشند. در ضمن جابجائی جدا ساز لرزه ای و جابجائی طبقات سازه در مقابل یکدیگر قرار دارند، یعنی کم شدن یکی باعث افزایش دیگری خواهد شد. در مطالعة انجام شده با استفاده از بهینه یابی الگوریتم ژنتیک و تعریف نقاط بهینة Pareto پارامترهای لرزه ای جدا ساز به نحوی بهینه می شوند که جابجائی جدا ساز لرزه ای و جابجائی طبقات سازه تا حد امکان کاهش یابد.

جداساز لرزه ای، الگوریتم ژنتیک، ساختمان بلند، Pareto Front