سیامک فرشاد - ریاست دانشکده مهندسی راه آهن دانشگاه علم و صنعت ایران، دفتر دانشکده
بابک ابراهیمی - دانشجوی کارشناسی مهندسی صنایع دانشگاه علم و صنعت ایران، انجمن علمی
احسان خاوندکار - دانشجوی کارشناسی مهندسی صنایع دانشگاه علم و صنعت ایران، انجمن علمی

افزایش حجم تبادلات مبتنی بر فناوری اطلاعات و ارتباطات در گستره ی جهانی و لزوم همراهی با این فناوری به منظور بقا در سطح تعاملات از یک سو، و کمبود فضاهای فیزیکی به منظور پیاده سازی سامانه ها و ابزارهای پاسخ گویی به تقاضهای جدید ورفع گلوگاه های زنجیره های تامین از سوی دیگر، بایستی نگرش نوین در باز طراحی و برنامه ریزی زیر ساخت های موجود را، بیش از پیش نمایان می سازد. در این میان مفهوم شهر، به عنوان کلیتی جامع در بردارنده ی منابع، زیر ساخت ها و پایه ارتباطات و تعاملات می باشد، برنامه ریزان را به ارای ی رویکردی استراتژیک مبتنی بر همگامی عناصر فناوری اطلاعات و ارتباطات در ساخت، برنامه سازی و پی ریزی استراتژی های تغییر به منظور این همگامی، جلب می نماید. مقاله ی حاضر ضمن تبیین بایستگی برنامه ریزی برای همگامی طرح ریزی شهری با فناوری اطلاعات و ارتباطات و تاثیر المان های حرکت به سوی پی رییز شهرهای الکترونیک، به ارایه مدل های بومی – تطابقی همگامی فناوری اطلاعات و ارتباطات، دربرنامه ریزی مبتنی بر استراتژی های شهری در پی ریزی شهرهای الکترونیک خواهد پرداخت.

فناوری اطلاعات و ارتباطات، برنامه ریزی استراتژیک شهری ، شهر الکترونیک ، زیر بنای شهری ، مدل بومی تطابقی