شمسا بصیرت - دانشجوی کارشناسی ارشد سازه هیدرولیکی دانشگاه صنعتی شاهرود
مجتبی صانعی - عضو هیئت علمی مرکز تحقیقات آبخیزداری کشور
سید فضل الله ساغروانی - عضو هیئت علمی دانشگاه صنعتی شاهرود

تکیه گاه پل ها در سیلاب دشت ها از جمله سازه های آسیب پذیر در هنگام وقوع سیلاب می باشند. مسئله اصلی آسیب پذیزی این سازه ها آبشستگی موضعی دماغه آنها می باشد. پدیده آبشستگی موضعی دماغه به علت تنگ شدگی مقطع جریان و وجود گردابه های قوی ایجاد می شود. با توجه به پیچیدگی پدیده و تاثیر پارامترهای زیاد بر این پدیده استفاده ار روش های عددی مشکل بوده و رسیدن به جواب های دقیق دشوار می باشد محققین زیادی به طور آزمایشگاهی این پدیده را بررسی کرده اند و برای کاهش میزان آبشستگی روشهای مختلفی ارائه شده است، در این تحقیق با استفاده از آبشکن محافظ در دو طول 4 و 8 سانتیمتر در فواصل 10، 20، 30، 40، 50 سانتیمتر از تکیه گاه میزان آبشستگی ایجاد شده در دماغه تکیهگاه بررسی شده و در ادامه رابطه ای برای نسبت طول و فاصله آبشکن محافظ ارائه شده است.

آبشکن محافظ – آبشستگی موضعی – کوله (تکیه گاه) پل – مدل آزمایشگاهی