افشین کرمی - دانشجویان کارشناسی ارشد جغرافیای سیاسی دانشگاه تهران
سلمان انصاری زاده
سجاد مرادی

همان طور که در دهه 1980 پست مدرنیسم اصطلاح رایج و مورد استفاده فراوان بود، در دهه 1990 باید جهانی شده را اصطلاح رایج علوم اجتماعی دانست. اگرچه اصطلاح جهانی شدن بیش از چهارصد سال پیش به کار رفته است، اما مفهوم جدید آن و مشتقاتش مانند جهانی بودن، جهانی شدن و جهان گرایی بیشتر از دهه 1960 به بعد مطرح و تعریف شده است. ما می توانیم جهانی شدن را اینگونه تعریف کنیم: یک فرایند اجتماعی که در آن محدودیت و قید و بندهای جغرافیایی از ترتیبات و تنظیمات اجتماعی و فرهنگی برداشته شده و مردم به طور فزاینده ای از فروکش کردن این قید و بندها آگاه می شوند. یکی از موضوعاتی که در سال های اخیر، به دنبال جدی شدن مباحث مربوط به جهانی شدن در کانون توجه قرار گرفته است، نسبت این پدیده با دموکراسی اعم از اندیشه دموکراسی، فرهنگ آن و ساختار دموکراتیک نظام های سیاسی است. این پژوهش درصدد است ارتباط جهانی شدن و دموکراسی در ایران را مورد بررسی قرار دهد. استدلال اصلی مقاله حاضر این است که جهانی شدن در طی دهه های اخیر موجب گسترش فرهنگ دموکراتیک و ایجاد و تقویت برخی ساختارهای دموکراتیک در ایران شده است. این تحقیق توصیفی - تحلیلی است. در این پژوهش جهانی شدن متغیر اول یا متغیر مستقل و دموکراسی در ایران متغیر دوم یا متغیر وابسته می باشد. تلاش ما فهم متغیر نخست بر متغیر دوم و روش ما تبیین علّی است

جهانی شدن، دولت، ملّت، دموکراسی، فرهنگ