امیر اشنویی - کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه یزد
حسین رستمی - کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، گروه جغرافیا، دانشگاه یزد

ارائه مسکن مناسب برای اقشار مختلف مردم یکی از مهم ترین وظایف دولت می باشد و در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران به طور صریح بدان اشاره شده است. چرا که تامین مسکن بدون کمک و حمایتهای همه جانبه از سوی دولت عملی نسیت. بدلیل رشد شهرنشینی و افزایش جمعیت شهرها در ایران، مساله تامین مسکن به یکی از مسائل مهم دولت تبدیل شده است. بعد از پیروزی انقلاباسلامی برای تهیه مسکن برنامه های متنوعی از سوی دولتمردان نظام اسلامی پیاده شد که هر کدام نیز خط مشی متفاوتی را دنبال کرده اند. هدف از این مقاله بررسی سیاست های مسکن در بعد از انقلاب اسلامی می باشد. روش بررسی در این تحقیق، توصیفی- تحلیلی و ازمنابع کتابخانه ای (اسنادی) استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که سیاست های توسعه مسکن در بعد از انقلاب علیرغم برخی کاستیها به موفقیتهای چشمگیری نیز دست پیدا کرده اند، لکن داشتن یک نظام برنامه ریزی به منظور ایجاد هماهنگی بین بخش مسکن و سایر بخش ها و بین اجزا به وجود آورنده مسکن از یک سو با تأسیسات زیربنایی، تسهیلات عمومی، خدمات اجتماعی، سیستم حمل و نقل و... از طرف دیگر ضرورتی محض است

کلیدی: برنامه ریزی مسکن، انقلاب اسلامی، سیاست ها