سودابه بهیان مطلق - دانشجوی دکتری آبخیزداری، دانشکده منابع طبیعی و علوم زمین دانشگاه شهرکرد
مهدی پژوهش - استادیار دانشکده منابع طبیعی و علوم زمین دانشگاه شهرکرد
افشین هنربخش - دانشیار دانشکده منابع طبیعی علوم زمین دانشگاه شهرکرد
نگار صالحی هفشجانی - کارشناسی ارشد، دانشکده منابع طبیعی دانشگاه ملایر

بارش –رواناب فرایندی هیدرولوژیکی است که به پارامترهای مختلفی وابسته است. برآورد اشتباه رواناب مشکلاتی را برای مدیریت منابع آب، ذخیره آب در پشت سدها و هیدرولوژی شهری به وجود می آورد؛ بنابراین برای حل این مشکل، از مدل سازی فرآیند بارش-رواناب استفاده می شود. هدف از این مطالعه مقایسه روش های مختلف زمان تمرکز (برانسبای- ویلیامز،SCS، کالیفرنیا، کرپیچ) و تاثیر آن در برآورد رواناب شبیه سازی شده توسط مدلHEC-HMS است. برای این منظور در مدل برای روش تلفات از شماره منحنی SCS و برای روش انتقال از هیدرو گراف واحد SCS استفاده شد. با استفاده از مدل HEC-HMS میزان دبی اوج، بر اساس زمان تمرکز هر چهار روش به دست آمد. در مقایسه ای که بین دبی اوج شبیه سازی شده و مشاهدهای با استفاده از آمارهRMSE و Nash- Sutcliffe صورت گرفت، کمترین خطا مربوط به روش برانسبای- ویلیامز باRMSE برابر 0/9 و Nash-Sutcliffe برابر 0/3است؛ بنابراین بهترین روش برانسبای –ویلیامز و روشهای SCS، کالیفرنیا و کرپیچ در رده های بعدی قرار گرفتند.

برانسبای –ویلیامز، کالیفرنیا، کرپیچ، HEC-HMS،SCS