انوشیروان محسنی بندپی - استاد، گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
عباس شاهسونی - استادیار، گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
مهدیه یعقوبی - کارشناسی ارشد، گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی

زمینه و هدف: صنعت هوانوردی از عوامل مهم در انتشار آلاینده های زیست محیطی و گازهای گلخانه ای می باشد. فرودگاه بین المللی مهرآباد تهران با توجه به موقعیت توپوگرافیک شهر تهران و معضل آلودگی هوا از این قضیه مستثنی نیست. با توجه به پیامدهای آلودگی هوا به ویژه اثرات بهداشتی آن بر مسافرین و کارکنان فرودگاه، این پژوهش با هدف بررسی تراکم آلاینده های معیار در فرودگاه انجام پذیرفت. مواد و روش ها: این مطالعه به صورت مقطعی و از نوع توصیفی _ تحلیلی است که در فاصله زمانی یک ماه به صورت 3 روز در میان در فصل زمستان با توجه به حداکثر و حداقل تعداد پروازها در دو نوبت صبح و عصر انجام پذیرفت. برای سنجش آلاینده های O3، SO2، CO2، NO2 از دستگاه Aeroqual 500 استفاده گردید و همچنین تاثیر پارامترهای هواشناسی مانند دما، رطوبت نسبی و سرعت باد بر روی انتشار آنها ارزیابی شد. نتایج: نتایج نشان داد که بیشترین میانگین غلظت آلاینده ها مربوط به NO2، SO2 در باند فرودگاه و در زمان پیک LTO می باشد. میزان O3 در نوبت عصر با میانگین غلظت 14/4ppm نسبت به نوبت صبح با میانگین غلظت 9/8ppm بیشتر است. کم ترین میزان غلظت آلاینده ها در باند فرودگاه مربوط به CO با میانگین غلظت 3/32ppm می باشد. میانگین غلظت تمام آلاینده های مورد سنجش در سالن انتظار مسافرین در نوبت صبح بیشتر از نوبت عصر است. نتیجه گیری: میانگین غلظت آلاینده های SO2، NO2، O3 در نوبت صبح و عصر در باند فعال و سالن انتظار مسافرین از استاندارد WHO بیشتر است و با استاندارد EPA مطابقت دارد. نتایج نشان داد که میزان تاثیر رطوبت، سرعت باد و دما بر انتشار تمامی آلاینده ها به استثنای ازن دارای رابطه معنی داری است. بر اساس ضریب رگرسیون پارامتر دما و رطوبت برای تمامی آلاینده ها دارای رابطه معکوس هستند. بر اساس نتایج بدست آمده رسیدگی به وضعیت بهداشت محیطی منطقه و سلامت مسافران و کارکنان فرودگاه مهرآباد امری ضروری و اجتناب ناپذیر می باشد.

آلاینده های هوا، فرودگاه، سالن انتظار