عبدالحمید اشراقنیای جهرمی - استادیار دانشکده مهندسی صنایع، دانشگاه صنعتی شریف
محمد دانشور کاخکی - کارشناس ارشد مهندسی صنایع

پس از وقوع زلزله باید عملیات جستجو و نجات در مناطق آسیب دیده با سرعتی بالا انجام شود . در مواقعی که مناطق آسیب دیده وسعت زیادی دارد، گروهها و سازمانهای مختلفی در عملیات زنده یابی شرکت میکنند . در مدلهای امداد و نجات موجود، رویه خاصی برای تخصیص تیمهای امداد و نجات وجود ندارد و معمولاً این تیمها نزدیکترین محل را برای زندهیابی انتخاب میکنند . بررسی نشان داده است تخصیص تیمها به نزدیکترین محل بهینه نیست و هدف بیشینه نجات یافتگان با توجه به امکانات موجود را برآورده نمیکند . به همین جهت نیاز است که منطقه عملیاتی تقسیمبندی شده و به تیمهای جستجو و نجات تخصیص یا بد . تقسیمبندی بر اساس عواملی همچون سطح تخریب، میزان جمعیت منطقه، موقعیت جغرافیایی تیمها و ... انجام میشود . در این مقاله پس از شناسایی پارامترهای دخیل، مدلی برای تخصیص مناطق آسیبدیده به تیمهای امداد و نجات ارائه شده است . این مدل پویایی مساله و عدم قطعیت روابط بین اجزاء مختلف مساله را مد نظر قرار میدهد . منطق فازی، زبانهای هوش مصنوعی و برنامه - ریزی خطی ابزارهای بکار گرفته شده برای ارائه این مدل هستند .

زلزله،تخصیص مناطق عملیاتی، تیمهای امدادی، برنامهریزی عدد صحیح، منطق فازی، پرولوگ