غلامرضا اصیلی - عضو هیئت علمی پژوهشگاه صنعت نفت
عباسعلی قدیریان - عضو هیئت علمی پژوهشگاه صنعت نفت

تغییرات شگرف در عرصههای مختلف کاری از دوران صنعتی تا عصر دانش جایگاه مدیریت منابع انسانی را در سازمان با چالشهای جدی مواجه نموده است . از طرفی طی دهه گذشته مبنای رقابت در اقتصاد ملی و جهانی از منابع مشهود مانند نفت ، معدن و .... به منابع غیر مشهود و خلق دارائیهای مبتنی بر دانش مانند توانمندی در انجام تحقیقات، ثبت مالکیت معنوی ، توسعه محصول و فرآیند تغییر یافته است . استراتژی اساسی در ماندگاری و بقاء واحدهای منابع انسانی در سازمانها بستگی به درک صحیح، دانش و شناخت کاری و توان حرفهای مدیر و کارکنان واحدهای منابع انسانی برای مواجه با شرایط جدید دارد . سازمانها برای انجام دادن کار نیازمندند تا به دانش یا وظیفه شغلی کارکنان تکیه نمایند . نگرش سنتی مدیریت پرسنلی صرفاً به وظیفه شغلی کارکنان تکیه داشته و معمولاً تاکید آن بر کارآیی کارکنان بوده و برای سازمان های با ماهیت ثابت ، یکنواخت و با تغییرات کم موثر می باشد . تاکید مدیریت منابع انسانی در عصر جدید بر دانش کارکنان است، بنابراین تغییر جهت از مدیریت منابع انسانی متکی بر شغل به مدیریت بر دانش کارکنان با این هدف که بدانند به چه دانشی نیاز دارند و آن را بکار ببرند می باشد . تفاوت اساسی این دو نگرش به میزان اثر بخشی دانش کارکنان در فعالیتهای محوری سازمان بستگی دارد ( دارکر، ).1999 بنابراین اثر بخشی هر یک از کارکنان به میزان دانش ، مهارت، وظیفه شغلی، تخصص کاری و ... و ترکیب آنها در جهت خلق تکنولوژی جدید و حفظ مزیت رقابتی در سازمان بستگی دارد . ویژگی دیگر رویکرد جدید این است که سازمانها برای ایجاد قابلیت سازمانی علاوه بر دانش و مهارت کارکنان خود می توانند . با بهره گیری از منابع خارج از قلمرو سازمان به رقابت بپردازند . در این مقاله با رویکرد جدید استراتژیهای مدیریت بر سرمایه انسانی و راهکارهای عملی برای ارتقاء جایگاه واحدهای منابع انسانی در کشور ارائه می گردد .

عصر دانش ، منابع انسانی، دارائیهای غیر مشهود، مزیت رقابتی