محمد حسین مرآتی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه تربیت مدرس
مسعود منجزی - دانشیار؛ دانشگاه تربیت مدرس

تاکنون روش های مختلف و بعضا پیچیده ای برای تعیین حد روباز-زیرزمینی ارائه شده است. با توجه به عدم کارائی این روش ها در تعیین عمق بهینه تغییر روش از روباز به زیرزمینی، در این مقاله، یک الگوریتم بر مبنای مقایسه نسبت باطله برداری مجاز و کل برای نوع خاصی از کانسارها ارائه گردیده است. براساس این روش، یک تراز مشخص که در آن نسبت باطله برداری بطور تصاعدی افزایش مییابد به عنوان عمق نهایی پیت فرض میشود و سپس نسبت های باطله برداری مجاز (ASR) و کل (OSR) با هم مقایسه می شوند، در صورتیکه OSR>ASR باشد، عمق مفروض مناسب و در غیر این صورت تمام کانسار باید به روش روباز استخراج شود. برای بررسی قابلیت استفاده الگوریتم پیشنهادی، کانسار چادرملو به عنوان مطالعه موردی انتخاب گردید. در مرحله بعد، نسبتهای باطله برداری مجاز و کل برای تراز 1245 متر از سطح دریا محاسبه شدند. بر این اساس و با توجه به این که نسبت باطله برداری کل کمتر از نسبت باطله برداری مجاز بدست آمد، روش استخراج روباز برای کانسار چادرملو مناسب تشخیص داده شد و نیازی به تغییر روش نیست.

عمق تغییر روش، استخراج روباز، استخراج زیرزمینی، نسبت باطله برداری، معدن چادرملو