سمیه مرادی - دانشجوی کارشناسی ارشد بازرسی فنی، گروه مهندسی بازرسی فنی، دانشگاه صن
محمود پیکری - دکترای شیمی، گروه مهندسی بازرسی فنی، دانشگاه صنعت نفت
محمد علی گلعذار - دکترای متالورژی دانشکده مهندسی مواد، دانشگاه صنعتی اصفهان

پوشش های فلزی به صورت گسترده ای جهت افزایش مقاومت به خوردگی فولاد کربنی استفاده می شوند. ا زجمله متداول ترین این پوشش ها که در صنعت بر روی سازه های فولادی اعمال می شود پوشش های فداشونده مانند روی و آلیاژ های آن است. این پوشش ها گاهی همراه با یک پوشش اورگانیک نهایی استفاده می شوند. لذا می تواند با تشکیل یک سد فیزیکی غیر قابل نفوذ که مانع از تماس رطوبت و هوا با سطح فولاد می شود و همچنین با حفاظت کاتدی از سازه های فولادی محافظت کند. این حفاظت تا مصرف کامل روی یا آلیاژ آن ادامه خواهد داشت. از لحاظ اقتصادی استفاده از این پوشش ها از راه های موثر و اقتصادی برای محافظت تجهیزات فولادی در برابر خوردگی در محیط های خورنده مرطوب و آبی است. این دوام و پایداری پوشش اهمیت کاربرد آنها همچنین لزوم مطالعات گسترده تر بر روی این پوشش ها را نمایان می سازد. در این مقاله سعی شده است تا خوردگی فولاد ساده کربنی با پوشش روی (گالوانیزه) با و بدون پوشش اورگانیکی در محیط های آبی حاوی کلرید سدیم با استفاده از آزمون های طیف نگاری امپدانس الکتروشیمیایی و پلاریزاسیون بررسی و با یکدیگر و نیز با رفتار فولاد بدون پوشش به عنوان یک مرجع مقایسه شود.

خوردگی، فولاد کربنی، گالوانیزه کردن، پوشش اورگانیکی، روی