رحمت محمدزاده - استادیار گروه معماری دانشگاه تبریز دانشگاه تبریز، دانشکده علوم انسا

این مقاله به تجارب برنامه ریزی شهری توکیو در کاهش آسیب پذیری ناشی از زلزله می پردازد. در شهر توکیو، زلزله همانند سایر پدیده های غیر مترقبه، مسئله ای تکراری یا متعارف نیست. در حقیقت، این شهر از زمان زلزله بزرگ کانتو در سال 1923، با بهره گیری از ابزارهای برنامه ریزی شهری از جمله توسعه فضاهای باز و سبز درصدد کاهش عوارض ناشی از زلزله بوده است. با این حال این ابزارها، در دهه های 70-1960 (از بالا به پائین با مقیاس بزرگ در سطح کلان) و 90-1980 (گرایش بسوی اجتماعات محلی) با راهکارهای برنامه ریزی حاکم بر جهان همسو شده و در طی سالیان اخیر با اثر بخشی زیاد به کاهش چشمگیر خسارات جانی و مالی منجر گشته است. این مقاله به منظور بهره گیری از تجارب ارزنده موجود به بررسی راهکارها، روندها، سیاست ها و کلا اقدامات شهر توکیو پرداخته است.